Fragmenta
Euripides
Euripides. Fragmenta. Tragicorum Graecorum Fragmenta. Nauck, August, editor. Leipzig: Teubner, 1889.
- ἔνδον δὲ θαλάμοις βουκόλον. . . .
- κομῶντα κισσῷ στῦλον εὐίου θεοῦ.
- πόλλ’ ἔστιν ἀνθρώποισιν, ὦ ξένοι, κακά.
- φρονῶ δ’ ὃ πάσχω, καὶ τόδ’ οὐ σμικρὸν κακόν·
- τὸ μὴ εἰδέναι γὰρ ἡδονὴν ἔχει τινὰ
- νοσοῦντα, κέρδος δ’ ἐν κακοῖς ἀγνωσία.
- ὦ παῖ, γένοιντ’ ἂν εὖ λελεγμένοι λόγοι
- ψευδεῖς, ἐπῶν δὲ κάλλεσιν νικῷεν ἂν
- τἀληθές· ἀλλ’ οὐ τοῦτο τἀκριβέστατον,
- ἀλλ’ ἡ φύσις καὶ τοὐρθόν· ὃς δ’ εὐγλωσσίᾳ
- νικᾷ, σοφὸς μέν, ἀλλ’ ἐγὼ τὰ πράγματα
- κρείσσω νομίζω τῶν λόγων ἀεί ποτε.
- κύουσα τίκτω ἡνίκ’ ἠγόμην πάλιν
- εἰ δ’ ἠμελήθην ἐκ θεῶν καὶ παῖδ’ ἐμώ,
- ἔχει λόγον καὶ τοῦτο· τῶν πολλῶν βροτῶν
- δεῖ τοὺς μὲν εἶναι δυστυχεῖς, τοὺς δ’ εὐτυχεῖς.
- οὐ σωφρονίζειν ἔμαθον· αἰδεῖσθαι δὲ χρή,
- γύναι, τὸ λίαν καὶ φυλάσσεσθαι φθόνον.
- οὐδὲ γὰρ λάθρᾳ δοκῶ
- φωτὸς κακούργου σχήματ’ ἐκμιμούμενον
- σοὶ Ζῆν’ ἐς εὐνὴν ὥσπερ ἄνθρωπον μολεῖν.
- φεῦ φεῦ, βροτείων πημάτων ὅσαι τύχαι
- ὅσαι τε μορφαί· τέρμα δ’ οὐκ εἴποι τις ἄν.
- εἰ νοῦς ἔνεστιν· εἰ δὲ μή, τί δεῖ καλῆς
- γυναικός, εἰ μὴ τὰς φρένας χρηστὰς ἔχοι;
- κόρος δὲ πάντων· καὶ γὰρ ἐκ καλλιόνων
- λέκτροις ἐπ’ αἰσχροῖς εἶδον ἐκπεπληγμένους,
- δαιτὸς δὲ πληρωθείς τις ἄσμενος πάλιν
- φαύλῃ διαίτῃ προσβαλὼν ἥσθη στόμα.
- κῆδος καθ’ αὐτὸν τὸν σοφὸν κτᾶσθαι χρεών.
- πᾶσι δ’ ἀγγέλλω βροτοῖς
- ἐσθλῶν ἀπ’ ἀλόχων εὐγενῆ σπείρειν τέκνα.
- οὐ χρή ποτ’ ἄνδρα δοῦλον ὄντ’ ἐλευθέρας
- γνώμας διώκειν οὐδ’ ἐς ἀργίαν βλέπειν.