Fragmenta

Euripides

Euripides. Fragmenta. Tragicorum Graecorum Fragmenta. Nauck, August, editor. Leipzig: Teubner, 1889.

  1. . . . ἀμελεῖς ὧν 〈σε φροντίζειν ἐχρῆν·〉
  2. ψυχῆς φύσιν 〈γὰρ〉 ὧδε γενναίαν 〈λαχὼν〉
  3. γυναικομίμῳ διαπρέπεις μορφώματι
  4. . . . . . κοὔτ’ ἂν ἀσπίδος κύτει
  5. 〈καλῶς〉 ὁμιλήσειας οὔτ’ ἄλλων ὕπερ
  6. νεανικὸν βούλευμά βουλεύσαιό 〈τι〉.
  1. πῶς γὰρ σοφὸν τοῦτ’ ἔστιν, ἥτις εὐφυᾶ
  2. λαβοῦσα τέχνη φῶτ’ ἔθηκε χείρονα;
  1. ἀνὴρ γὰρ ὅστις εὖ βίον κεκτημένος
  2. τὰ μὲν κατ’ οἴκους ἀμελίᾳ παρεὶς ἐᾷ,
  3. μολπαῖσι δ’ ἡσθεὶς τοῦτ’ ἀεὶ θηρεύεται,
  4. ἀργὸς μὲν οἴκοις καὶ πόλει γενήσεται,
  5. φίλοισι δ’ οὐδείς· ἡ φύσις γὰρ οἴχεται,
  6. ὅταν γλυκείας ἡδονῆς ἥσσων τις ᾖ.
  1. ἀλλ’ ἐμοὶ πιθοῦ·
  2. παῦσαι μελῳδῶν, πολέμων δ’ εὐμουσίαν
  3. ἄσκει· τοιαῦτ’ ἄειδε καὶ δόξεις φρονεῖν,
  4. σκάπτων, ἀρῶν γῆν, ποιμνίοις ἐπιστατῶν,
  5. ἄλλοις τὰ κομψὰ ταῦτ’ ἀφεὶς σοφίσματα,
  6. ἐξ ὧν κενοῖσιν ἐγκατοικήσεις δόμοις.
  1. ἐκ παντὸς ἄν τις πράγματος δισσῶν λόγων
  2. ἀγῶνα θεῖτ’ ἄν, εἰ λέγειν εἴη σοφός.
  1. λύρα βοῶν . . ῥύσι’ ἐξερρύσατο
  1. . . κρεῖσσον ὄλβου κτῆμα
  1. χρόνος θεῶν τε πνεῦμ’ ἔρως θ’ ὑμνῳδίας
  1. ὅστις δὲ πράσσει πολλὰ μὴ πράσσειν παρόν,
  2. μῶρος, παρὸν ζῆν ἡδέως ἀπράγμονα.
  1. ὁ δ’ ἥσυχος φίλοισί τ’ ἀσφαλὴς φίλος
  2. πόλει τ’ ἄριστος. μὴ τὰ κινδυνεύματα
  3. αἰνεῖτ’ · ἐγὼ γὰρ οὔτε ναυτίλον φιλῶ
  4. τολμῶντα λίαν οὔτε προστάτην χθονός.
  1. ἅπαντα τίκτει χθὼν πάλιν τε λαμβάνει.
  1. τοιόσδε θνητῶν τῶν ταλαιπώρων βίος·
  2. οὔτ’ εὐτυχεῖ τὸ πάμπαν οὔτε δυστυχεῖ.
  3. [εὐδαιμονεῖ τε καὖθις οὐκ εὐδαιμονεῖ.]
  4. τί δῆτ’ ἐν ὄλβῳ μὴ σαφεῖ βεβηκότες
  5. οὐ ζῶμεν ὡς ἥδιστα μὴ λυπούμενοι;
  1. βροτοῖσιν εὔκρας οὐ γένοιτ’ ἂν ἡδονή.
  1. εἰ δ’ εὐτυχῶν τις καὶ βίον κεκτημένος
  2. μηδὲν δόμοισι τῶν καλῶν πειράσεται,
  3. ἐγὼ μὲν οὔποτ’ αὐτὸν ὄλβιον καλῶ,
  4. φύλακα δὲ μᾶλλον χρημάτων εὐδαίμονα.
  1. τὸ δ’ ἀσθενές μου καὶ τὸ θῆλυ σώματος
  2. κακῶς ἐμέμφθης· εἰ γὰρ εὖ φρονεῖν ἔχω,
  3. κρεῖσσον τόδ’ ἐστὶ καρτεροῦ βραχίονος.
  1. γνώμαις γὰρ ἀνδρὸς εὖ μὲν οἰκοῦνται πόλεις,
  2. εὖ δ’ οἶκος, εἴς τ’ αὖ πόλεμον ἰσχύει μέγα·
  3. σοφὸν γὰρ ἓν βούλευμα τὰς πολλὰς χέρας
  4. νικᾷ, σὺν ὄχλῳ δ’ ἀμαθία πλεῖστον κακόν.
  1. καὶ μὴν ὅσοι μὲν σαρκὸς εἰς εὐεξίαν
  2. ἀσκοῦσι βίοτον, ἢν σφαλῶσι χρημάτων,
  3. κακοὶ πολῖται· δεῖ γὰρ ἄνδρ’ εἰθισμένον
  4. ἀκόλαστον ἦθος γαστρὸς ἐν ταὐτῷ μένειν.
  1. ἐγὼ μὲν οὖν ᾄδοιμι καὶ λέγοιμί τι
  2. σοφόν, ταράσσων μηδὲν ὧν πόλις νοσεῖ.
  1. ἔνδον δὲ θαλάμοις βουκόλον. . . .
  2. κομῶντα κισσῷ στῦλον εὐίου θεοῦ.
  1. πόλλ’ ἔστιν ἀνθρώποισιν, ὦ ξένοι, κακά.