Fragmenta

Euripides

Euripides. Fragmenta. Tragicorum Graecorum Fragmenta. Nauck, August, editor. Leipzig: Teubner, 1889.

  1. ἀλλ’ οὐ πρέπει τύραννον, ὡς ἐγὼ φρονῶ,
  2. οὐδ’ ἄνδρα χρηστὸν νεῖκος αἴρεσθαι κακοῖς·
  3. τιμὴ γὰρ αὕτη τοῖσιν ἀσθενεστέροις.
  1. σὺν τοῖσι δεινοῖς αὔξεται κλέος βροτοῖς.
  1. νεανίας γὰρ ὅστις ὢν Ἄρη στυγῇ,
  2. κόμη μόνον καὶ σάρκες, ἔργα δ’ οὐδαμοῦ.
  3. ὁρᾷς τὸν εὐτράπεζον ὡς ἡδὺς βίος
  4. ὃ τ’ ὄλβος ἔξωθέν τίς ἐστι πραγμάτων·
  5. ἀλλ’ οὐκ ἔνεστι στέφανος οὐδ’ εὐανδρία,
  6. εἰ μή τι καὶ τολμῶσι κινδύνου μέτα·
  7. οἱ γὰρ πόνοι τίκτουσι τὴν εὐανδρίαν,
  8. ἡ δ’ εὐλάβεια σκότον ἔχει καθ’ Ἑλλάδα,
  9. τὸ διαβιῶναι μόνον ἀεὶ θηρωμένη.
  1. μισῶ δ’ ὅταν τις καὶ χθουὸς στρατηλάτης
  2. μὴ πᾶσι πάντων προσφέρῃ μειλίγματα.
  1. ἔρωτα δεινὸν ἔχομεν· ἐκ δ’ ἐμῶν λόγων
  2. ἑλοῦ τὰ βέλτισθ’· ὡς ἄπιστόν ἐστ’ ἔρως
  3. κὰν τῷ κακίστῳ τῶν φρενῶν οἰκεῖν φιλεῖ.
  1. οἰκοφθόρον γὰρ ἄνδρα κωλύει γυνὴ
  2. ἐσθλὴ παραζευχθεῖσα καὶ σῴζει δόμους.
  1. οὐ πάντες οὔτε δυστυχοῦσιν ἐν γάμοις
  2. οὔτ’ εὐτυχοῦσι· συμφορὰ δ’ ὃς ἂν τύχῃ
  3. κακῆς γυναικός, εὐτυχεῖ δ’ ἐσθλῆς τυχών.
  1. μακάριος ὅστις εὐτυχεῖ γάμον λαβὼν
  2. ἐσθλῆς γυναικός, δυστυχεῖ δ’ ὁ μὴ λαβών.
  1. ἐγὼ γὰρ ἕξω λέκτρα αὐτοῖς καλῶς ἔχειν
  2. δίκαιόν ἐστιν οἶσι συγγηράσομαι.
  1. δεινὴ μὲν ἀλκὴ κυμάτων θαλασσίων,
  2. δειναὶ δὲ ποταμῶν καὶ πυρὸς θερμοῦ πνοαί,
  3. δεινὸν δὲ πενία, δεινὰ δ’ ἄλλα μυρία,
  4. ἀλλ’ οὐδὲν οὕτω δεινὸν ὡς γυνὴ κακόν·
  5. οὐδ’ ἂν γένοιτο γράμμα τοιοῦτον γραφῇ
  6. οὐδ’ ἂν λόγος δείξειεν. εἰ δέ του θεῶν
  7. τόδ’ ἐστὶ πλάσμα, δημιουργὸς ὢν κακῶν
  8. μέγιστος ἴστω καὶ βροτοῖσι δυσμενής.
  1. ἐχθροῖσιν εἴη πολεμίαν δάμαρτ’ ἔχειν.
  1. μοχθοῦμεν ἄλλως θῆλυ φρουροῦντες γένος·
  2. ἥτις γὰρ αὐτὴ μὴ πέφυκεν ἔνδικος,
  3. τί δεῖ φυλάσσειν κἀξαμαρτάνειν πλέον;
  1. γυναικὶ δ’ ὄλβος, ἢν πόσιν στέργοντ’ ἔχῃ.
  1. δεῖ πυνθάνεσθαι γάρ σε νῷν χἡμᾶς σέθεν.
  2. τὸ μὲν μέγιστον, οὔποτ’ ἄνδρα χρὴ σοφὸν
  3. λίαν φυλάσσειν ἄλοχον ἐν μυχοῖς δόμων·
  4. ἐρᾷ γὰρ ὄψις τῆς θύραθεν ἡδονῆς·
  5. ἐν δ’ ἀφθόνοισι τοῖσδ’ ἀναστρωφωμένη
  6. βλέπουσά τ’ εἰς πᾶν καὶ παροῦσα πανταχοῦ
  7. τὴν ὄψιν ἐμπλήσασ’ ἀπήλλακται κακῶν·
  8. τό τ’ ἄρσεν ἀεὶ τοῦ κεκρυμμένου λίχνον.
  9. ὅστις δὲ μοχλοῖς καὶ διὰ σφραγισμάτων
  10. σῴζει δάμαρτα, δρᾶν τι δὴ δοκῶν σοφὸν
  11. μάταιός ἐστι καὶ φρονῶν οὐδὲν φρονεῖ·
  12. ἥτις γὰρ ἡμῶν καρδίαν θύραζ’ ἔχει,
  13. θᾶσσον μὲν οἰστοῦ καὶ πτεροῦ χαρίζεται,
  14. λάθοι δ’ ἂν Ἄργου τὰς πυκνοφθάλμους κόρας·
  15. καὶ πρὸς κακοῖσι τοῦτο δὴ μέγας γέλως,
  16. ἀνήρ τ’ ἀχρεῖος χἡ γυνὴ διοίχεται.
  1. ἀλλ’ ἴσθ’, ἐμοὶ μὲν οὗτος οὐκ ἔσται νόμος,
  2. τὸ μὴ οὐ σὲ μῆτερ προσφιλῆ νέμειν ἀεὶ
  3. καὶ τοῦ δικαίου καὶ τόκων τῶν σῶν χάριν.
  4. στέργω δὲ τὸν φύσαντα τῶν πάντων βροτῶν
  5. μάλισθ’· ὁρίζω τοῦτο, καὶ σὺ μὴ φθόνει·
  6. κείνου γὰρ ἐξέβλαστον· οὐδ’ ἂν εἷς ἀνὴρ
  7. γυναικὸς αὐδήσειεν, ἀλλὰ τοῦ πατρός.
  1. καὶ τῶν παλαιῶν πόλλ’ ἔπη καλῶς ἔχει·
  2. λόγοι γὰρ ἐσθλοὶ φάρμακον φόβου βροτοῖς.
  1. ἡ τοῖς ἐν οἴκῳ χρήμασιν λελείμμεθα,
  2. ἡ δ’ εὐγένεια καὶ τὸ γενναῖον μένει.
  1. τὸν σὸν δὲ παῖδα σωφρονοῦντ’ ἐπίσταμαι
  2. χρηστοῖς θ’ ὁμιλοῦντ’ εὐσεβεῖν τ’ ἠσκηκότα.
  3. πῶς οὖν ἂν ἐκ τοιοῦδε σώματος κακὸς
  4. γένοιτ’ ἄν; οὐδεὶς τοῦτό μ’ ἂν πίθοι ποτέ.
  1. οὐ γάρ τις οὕτω παῖδας εὖ παιδεύσεται,
  2. ὥστ’ ἐκ πονηρῶν μὴ οὐ κακοὺς πεφυκέναι.
  1. 〈A.〉 χρυσοῦ σὲ πλήθει, τούσδε δ’ οὐ χαίρειν χρεών;
  2. 〈B.〉 σκαιὸν τὸ πλουτεῖν κἄλλο μηδὲν εἰδέναι.