Rhesus

Euripides

Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. III. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1913. (Reprinted 1920-1978)

  1. τί δῆτʼ, Ὀδυσσεῦ, δρῶμεν; οὐ γὰρ ηὕρομεν
  2. τὸν ἄνδρʼ ἐν εὐναῖς, ἐλπίδων δʼ ἡμάρτομεν.
Ὀδυσσεύς
  1. στείχωμεν ὡς τάχιστα ναυστάθμων πέλας.
  2. σῴζει γὰρ αὐτὸν ὅστις εὐτυχῆ θεῶν
  3. τίθησιν· ἡμῖν δʼ οὐ βιαστέον τύχην.
Διομήδης
  1. οὐκ οὖν ἐπʼ Αἰνέαν ἢ τὸν ἔχθιστον Φρυγῶν
  2. Πάριν μολόντε χρὴ καρατομεῖν ξίφει;
Ὀδυσσεύς
  1. πῶς οὖν ἐν ὄρφνῃ πολεμίων ἀνὰ στρατὸν
  2. ζητῶν δυνήσῃ τούσδʼ ἀκινδύνως κτανεῖν;
Διομήδης
  1. αἰσχρόν γε μέντοι ναῦς ἐπʼ Ἀργείων μολεῖν
  2. δράσαντε μηδὲν πολεμίους νεώτερον.
Ὀδυσσεύς
  1. πῶς δʼ οὐ δέδρακας; οὐ κτανόντε ναυστάθμων
  2. κατάσκοπον Δόλωνα σῴζομεν τάδε
  3. σκυλεύματʼ; ἢ πᾶν στρατόπεδον πέρσειν δοκεῖς;
Διομήδης
  1. πείθεις, πάλιν στείχωμεν· εὖ δʼ εἴη τυχεῖν.
Ἀθήνα
  1. ποῖ δὴ λιπόντες Τρωικῶν ἐκ τάξεων
  2. χωρεῖτε, λύπῃ καρδίαν δεδηγμένοι,
  3. εἰ μὴ κτανεῖν σφῷν Ἕκτορʼ ἢ Πάριν θεὸς
  4. δίδωσιν; ἄνδρα δʼ οὐ πέπυσθε σύμμαχον
  5. Τροίᾳ μολόντα Ῥῆσον οὐ φαύλῳ τρόπῳ.