Iphigenia in Aulis
Euripides
Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. III. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1913. (Reprinted 1920-1978)
- ἐκκάλυπτε νῦν ποθʼ ἡμῖν οὕστινας λέγεις λόγους.
- παῖδα σὴν πατὴρ ὁ φύσας αὐτόχειρ μέλλει κτενεῖν.
- πῶς; ἀπέπτυσʼ, ὦ γεραιέ, μῦθον· οὐ γὰρ εὖ φρονεῖς.
- φασγάνῳ λευκὴν φονεύων τῆς ταλαιπώρου δέρην.
- ὦ τάλαινʼ ἐγώ. μεμηνὼς ἆρα τυγχάνει πόσις;
- ἀρτίφρων, πλὴν ἐς σὲ καὶ σὴν παῖδα· τοῦτο δʼ οὐ φρονεῖ.
- ἐκ τίνος λόγου; τίς αὐτὸν οὑπάγων ἀλαστόρων;
- θέσφαθʼ, ὥς γέ φησι Κάλχας, ἵνα πορεύηται στρατός.
- ποῖ; τάλαινʼ ἐγώ, τάλαινα δʼ ἣν πατὴρ μέλλει κτενεῖν.
- Δαρδάνου πρὸς δώμαθʼ, Ἑλένην Μενέλεως ὅπως λάβῃ.
- εἰς ἄρʼ Ἰφιγένειαν Ἑλένης νόστος ἦν πεπρωμένος;
- πάντʼ ἔχεις· Ἀρτέμιδι θύσειν παῖδα σὴν μέλλει πατήρ.
- ὁ δὲ γάμος τίνʼ εἶχε πρόφασιν, ᾧ μʼ ἐκόμισεν ἐκ δόμων;
- ἵνʼ ἀγάγοις χαίρουσʼ Ἀχιλλεῖ παῖδα νυμφεύσουσα σήν.
- ὦ θύγατερ, ἥκεις ἐπʼ ὀλέθρῳ καὶ σὺ καὶ μήτηρ σέθεν.
- οἰκτρὰ πάσχετον δύʼ οὖσαι· δεινὰ δʼ Ἀγαμέμνων ἔτλη.
- οἴχομαι τάλαινα, δακρύων τʼ ὄμματʼ οὐκέτι στέγω.
- εἴπερ ἀλγεινὸν τὸ τέκνων στερόμενον, δακρυρρόει.
- σὺ δὲ τάδʼ, ὦ γέρον, πόθεν φῂς εἰδέναι πεπυσμένος;
- δέλτον ᾠχόμην φέρων σοι πρὸς τὰ πρὶν γεγραμμένα.