Bacchae

Euripides

Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. III. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1913. (Reprinted 1920-1978)

  1. ξυνέθεσθε κοινῇ τάδʼ, ἵνα βακχεύητʼ ἀεί.
Διόνυσος
  1. καὶ μὴν ξυνεθέμην—τοῦτό γʼ ἔστι—τῷ θεῷ.
Πενθεύς
  1. ἐκφέρετέ μοι δεῦρʼ ὅπλα, σὺ δὲ παῦσαι λέγων.
Διόνυσος
  1. ἆ.
  2. βούλῃ σφʼ ἐν ὄρεσι συγκαθημένας ἰδεῖν;
Πενθεύς
  1. μάλιστα, μυρίον γε δοὺς χρυσοῦ σταθμόν.
Διόνυσος
  1. τί δʼ εἰς ἔρωτα τοῦδε πέπτωκας μέγαν;
Πενθεύς
  1. λυπρῶς νιν εἰσίδοιμʼ ἂν ἐξῳνωμένας.
Διόνυσος
  1. ὅμως δʼ ἴδοις ἂν ἡδέως ἅ σοι πικρά;
Πενθεύς
  1. σάφʼ ἴσθι, σιγῇ γʼ ὑπʼ ἐλάταις καθήμενος.
Διόνυσος
  1. ἀλλʼ ἐξιχνεύσουσίν σε, κἂν ἔλθῃς λάθρᾳ.
Πενθεύς
  1. ἀλλʼ ἐμφανῶς· καλῶς γὰρ ἐξεῖπας τάδε.
Διόνυσος
  1. ἄγωμεν οὖν σε κἀπιχειρήσεις ὁδῷ;
Πενθεύς
  1. ἄγʼ ὡς τάχιστα, τοῦ χρόνου δέ σοι φθονῶ.
Διόνυσος
  1. στεῖλαί νυν ἀμφὶ χρωτὶ βυσσίνους πέπλους.
Πενθεύς
  1. τί δὴ τόδʼ; ἐς γυναῖκας ἐξ ἀνδρὸς τελῶ;