Bacchae

Euripides

Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. III. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1913. (Reprinted 1920-1978)

  1. θύρσοισι βακχῶν ἐκτρέπειν χαλκηλάτους
Πενθεύς
  1. ἀπόρῳ γε τῷδε συμπεπλέγμεθα ξένῳ,
  2. ὃς οὔτε πάσχων οὔτε δρῶν σιγήσεται.
Διόνυσος
  1. ὦ τᾶν, ἔτʼ ἔστιν εὖ καταστῆσαι τάδε.
Πενθεύς
  1. τί δρῶντα; δουλεύοντα δουλείαις ἐμαῖς;
Διόνυσος
  1. ἐγὼ γυναῖκας δεῦρʼ ὅπλων ἄξω δίχα.
Πενθεύς
  1. οἴμοι· τόδʼ ἤδη δόλιον ἔς με μηχανᾷ.
Διόνυσος
  1. ποῖόν τι, σῷσαί σʼ εἰ θέλω τέχναις ἐμαῖς;
Πενθεύς
  1. ξυνέθεσθε κοινῇ τάδʼ, ἵνα βακχεύητʼ ἀεί.
Διόνυσος
  1. καὶ μὴν ξυνεθέμην—τοῦτό γʼ ἔστι—τῷ θεῷ.
Πενθεύς
  1. ἐκφέρετέ μοι δεῦρʼ ὅπλα, σὺ δὲ παῦσαι λέγων.
Διόνυσος
  1. ἆ.
  2. βούλῃ σφʼ ἐν ὄρεσι συγκαθημένας ἰδεῖν;
Πενθεύς
  1. μάλιστα, μυρίον γε δοὺς χρυσοῦ σταθμόν.
Διόνυσος
  1. τί δʼ εἰς ἔρωτα τοῦδε πέπτωκας μέγαν;
Πενθεύς
  1. λυπρῶς νιν εἰσίδοιμʼ ἂν ἐξῳνωμένας.
Διόνυσος
  1. ὅμως δʼ ἴδοις ἂν ἡδέως ἅ σοι πικρά;
Πενθεύς
  1. σάφʼ ἴσθι, σιγῇ γʼ ὑπʼ ἐλάταις καθήμενος.
Διόνυσος
  1. ἀλλʼ ἐξιχνεύσουσίν σε, κἂν ἔλθῃς λάθρᾳ.
Πενθεύς
  1. ἀλλʼ ἐμφανῶς· καλῶς γὰρ ἐξεῖπας τάδε.