Bacchae

Euripides

Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. III. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1913. (Reprinted 1920-1978)

  1. ὕβρισμα βακχῶν, ψόγος ἐς Ἕλληνας μέγας.
  2. ἀλλʼ οὐκ ὀκνεῖν δεῖ· στεῖχʼ ἐπʼ Ἠλέκτρας ἰὼν
  3. πύλας· κέλευε πάντας ἀσπιδηφόρους
  4. ἵππων τʼ ἀπαντᾶν ταχυπόδων ἐπεμβάτας
  5. πέλτας θʼ ὅσοι πάλλουσι καὶ τόξων χερὶ
  6. ψάλλουσι νευράς, ὡς ἐπιστρατεύσομεν
  7. βάκχαισιν· οὐ γὰρ ἀλλʼ ὑπερβάλλει τάδε,
  8. εἰ πρὸς γυναικῶν πεισόμεσθʼ ἃ πάσχομεν.
Διόνυσος
  1. πείθῃ μὲν οὐδέν, τῶν ἐμῶν λόγων κλύων,
  2. Πενθεῦ· κακῶς δὲ πρὸς σέθεν πάσχων ὅμως
  3. οὔ φημι χρῆναί σʼ ὅπλʼ ἐπαίρεσθαι θεῷ,
  4. ἀλλʼ ἡσυχάζειν· Βρόμιος οὐκ ἀνέξεται
  5. κινοῦντα βάκχας σʼ εὐίων ὀρῶν ἄπο.
Πενθεύς
  1. οὐ μὴ φρενώσεις μʼ, ἀλλὰ δέσμιος φυγὼν
  2. σῴσῃ τόδʼ; ἢ σοὶ πάλιν ἀναστρέψω δίκην;
Διόνυσος
  1. θύοιμʼ ἂν αὐτῷ μᾶλλον ἢ θυμούμενος
  2. πρὸς κέντρα λακτίζοιμι θνητὸς ὢν θεῷ.
Πενθεύς
  1. θύσω, φόνον γε θῆλυν, ὥσπερ ἄξιαι,
  2. πολὺν ταράξας ἐν Κιθαιρῶνος πτυχαῖς.
Διόνυσος
  1. φεύξεσθε πάντες· καὶ τόδʼ αἰσχρόν, ἀσπίδας