Bacchae

Euripides

Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. III. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1913. (Reprinted 1920-1978)

  1. ῥᾳδίως γὰρ αὐτὸν οἴσω, κἂν πνέων ἔλθῃ μέγα.
  2. πρὸς σοφοῦ γὰρ ἀνδρὸς ἀσκεῖν σώφρονʼ εὐοργησίαν.
Πενθεύς
  1. πέπονθα δεινά· διαπέφευγέ μʼ ὁ ξένος,
  2. ὃς ἄρτι δεσμοῖς ἦν κατηναγκασμένος.
  3. ἔα ἔα·
  4. ὅδʼ ἐστὶν ἁνήρ· τί τάδε; πῶς προνώπιος
  5. φαίνῃ πρὸς οἴκοις τοῖς ἐμοῖς, ἔξω βεβώς;
Διόνυσος
  1. στῆσον πόδʼ, ὀργῇ δʼ ὑπόθες ἥσυχον πόδα.
Πενθεύς
  1. πόθεν σὺ δεσμὰ διαφυγὼν ἔξω περᾷς;
Διόνυσος
  1. οὐκ εἶπον—ἢ οὐκ ἤκουσασ—ὅτι λύσει μέ τις;
Πενθεύς
  1. τίς; τοὺς λόγους γὰρ ἐσφέρεις καινοὺς ἀεί.
Διόνυσος
  1. ὃς τὴν πολύβοτρυν ἄμπελον φύει βροτοῖς.
Πενθεύς
  1. ---
Διόνυσος
  1. ὠνείδισας δὴ τοῦτο Διονύσῳ καλόν.
Πενθεύς
  1. κλῄειν κελεύω πάντα πύργον ἐν κύκλῳ.
Διόνυσος
  1. τί δʼ; οὐχ ὑπερβαίνουσι καὶ τείχη θεοί;
Πενθεύς
  1. σοφὸς σοφὸς σύ, πλὴν ἃ δεῖ σʼ εἶναι σοφόν.
Διόνυσος
  1. ἃ δεῖ μάλιστα, ταῦτʼ ἔγωγʼ ἔφυν σοφός.
  2. κείνου δʼ ἀκούσας πρῶτα τοὺς λόγους μάθε,
  3. ὃς ἐξ ὄρους πάρεστιν ἀγγελῶν τί σοι·