Bacchae

Euripides

Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. III. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1913. (Reprinted 1920-1978)

  1. εὖ τοῦτʼ ἐκιβδήλευσας, ἵνʼ ἀκοῦσαι θέλω.
Διόνυσος
  1. ἀσέβειαν ἀσκοῦντʼ ὄργιʼ ἐχθαίρει θεοῦ.
Πενθεύς
  1. τὸν θεὸν ὁρᾶν γὰρ φῂς σαφῶς, ποῖός τις ἦν;
Διόνυσος
  1. ὁποῖος ἤθελʼ· οὐκ ἐγὼ ʼτασσον τόδε.
Πενθεύς
  1. τοῦτʼ αὖ παρωχέτευσας εὖ κοὐδὲν λέγων.
Διόνυσος
  1. δόξει τις ἀμαθεῖ σοφὰ λέγων οὐκ εὖ φρονεῖν.
Πενθεύς
  1. ἦλθες δὲ πρῶτα δεῦρʼ ἄγων τὸν δαίμονα;
Διόνυσος
  1. πᾶς ἀναχορεύει βαρβάρων τάδʼ ὄργια.
Πενθεύς
  1. φρονοῦσι γὰρ κάκιον Ἑλλήνων πολύ.
Διόνυσος
  1. τάδʼ εὖ γε μᾶλλον· οἱ νόμοι δὲ διάφοροι.
Πενθεύς
  1. τὰ δʼ ἱερὰ νύκτωρ ἢ μεθʼ ἡμέραν τελεῖς;
Διόνυσος
  1. νύκτωρ τὰ πολλά· σεμνότητʼ ἔχει σκότος.
Πενθεύς
  1. τοῦτʼ ἐς γυναῖκας δόλιόν ἐστι καὶ σαθρόν.
Διόνυσος
  1. κἀν ἡμέρᾳ τό γʼ αἰσχρὸν ἐξεύροι τις ἄν.
Πενθεύς
  1. δίκην σε δοῦναι δεῖ σοφισμάτων κακῶν.
Διόνυσος
  1. σὲ δʼ ἀμαθίας γε κἀσεβοῦντʼ ἐς τὸν θεόν.