Orestes
Euripides
Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. III. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1913. (Reprinted 1920-1978)
- ὅταν δʼ ὁ δαίμων εὖ διδῷ, τί δεῖ φίλων;
- ἀρκεῖ γὰρ αὐτὸς ὁ θεὸς ὠφελεῖν θέλων.
- φιλεῖν δάμαρτα πᾶσιν Ἕλλησιν δοκεῖς·
- κοὐχ ὑποτρέχων σε τοῦτο θωπείᾳ λέγω·
- ταύτης ἱκνοῦμαί σʼ — ὦ μέλεος ἐμῶν κακῶν,
- ἐς οἷον ἥκω. τί δέ; ταλαιπωρεῖν με δεῖ·
- ὑπὲρ γὰρ οἴκου παντὸς ἱκετεύω τάδε.
- ὦ πατρὸς ὅμαιμε θεῖε, τὸν κατὰ χθονὸς
- θανόντʼ ἀκούειν τάδε δόκει, ποτωμένην
- ψυχὴν ὑπὲρ σοῦ, καὶ λέγειν ἃ ἐγὼ λέγω,
- ταὔτʼ ἔς τε δάκρυα καὶ γόους καὶ συμφοράς.
- εἴρηκα κἀπῄτηκα τὴν σωτηρίαν,
- θηρῶν ὃ πάντες κοὐκ ἐγὼ ζητῶ μόνος.
- κἀγώ σʼ ἱκνοῦμαι καὶ γυνή περ οὖσʼ ὅμως
- τοῖς δεομένοισιν ὠφελεῖν· οἷός τε δʼ εἶ.
- Ὀρέστʼ, ἐγώ τοι σὸν καταιδοῦμαι κάρα
- καὶ ξυμπονῆσαι σοῖς κακοῖσι βούλομαι·
- καὶ χρὴ γὰρ οὕτω τῶν ὁμαιμόνων κακὰ
- ξυνεκκομίζειν, δύναμιν ἢν διδῷ θεός,
- θνῄσκοντα καὶ κτείνοντα τοὺς ἐναντίους·