Orestes

Euripides

Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. III. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1913. (Reprinted 1920-1978)

  1. μοχλοῖς δʼ ἄραρε κλῇθρα, σῆς βοηδρόμου
  2. σπουδῆς ἅ σʼ εἴρξει, μὴ δόμων ἔσω περᾶν.
Μενέλαος
  1. ἔα, τί χρῆμα; λαμπάδων ὁρῶ σέλας,
  2. δόμων δʼ ἐπʼ ἄκρων τούσδε πυργηρουμένους,
  3. ξίφος δʼ ἐμῆς θυγατρὸς ἐπίφρουρον δέρῃ.
Ὀρέστης
  1. πότερον ἐρωτᾶν ἢ κλύειν ἐμοῦ θέλεις;
Μενέλαος
  1. οὐδέτερʼ· ἀνάγκη δʼ, ὡς ἔοικε, σου κλύειν.
Ὀρέστης
  1. μέλλω κτενεῖν σου θυγατέρʼ, εἰ βούλῃ μαθεῖν.
Μενέλαος
  1. Ἑλένην φονεύσας ἐπὶ φόνῳ πράσσεις φόνον;
Ὀρέστης
  1. εἰ γὰρ κατέσχον μὴ θεῶν κλεφθεὶς ὕπο.
Μενέλαος
  1. ἀρνῇ κατακτὰς κἀφʼ ὕβρει λέγεις τάδε;
Ὀρέστης
  1. λυπράν γε τὴν ἄρνησιν· εἰ γὰρ ὤφελον —
Μενέλαος
  1. τί χρῆμα δρᾶσαι; παρακαλεῖς γὰρ ἐς φόβον.
Ὀρέστης
  1. τὴν Ἑλλάδος μιάστορʼ εἰς Ἅιδου βαλεῖν.
Μενέλαος
  1. ἀπόδος δάμαρτος νέκυν, ὅπως χώσω τάφῳ.
Ὀρέστης
  1. θεοὺς ἀπαίτει. παῖδα δὲ κτενῶ σέθεν.
Μενέλαος
  1. ὁ μητροφόντης ἐπὶ φόνῳ πράσσει φόνον;
Ὀρέστης
  1. ὁ πατρὸς ἀμύντωρ, ὃν σὺ προύδωκας θανεῖν.
Μενέλαος
  1. οὐκ ἤρκεσέν σοι τὸ παρὸν αἷμα μητέρος;
Ὀρέστης
  1. οὐκ ἂν κάμοιμι τὰς κακὰς κτείνων ἀεί.