Orestes

Euripides

Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. III. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1913. (Reprinted 1920-1978)

  1. ποδὶ κηδοσύνῳ παράσειρος.
Ἠλέκτρα
  1. οἲ ἐγώ· πρὸ τύμβου γάρ σʼ ὁρῶσʼ ἀναστένω,
  2. ἀδελφέ, καὶ πάροιθε νερτέρου πυρᾶς.
  3. οἲ ἐγὼ μάλʼ αὖθις· ὥς σʼ ἰδοῦσʼ ἐν ὄμμασιν
  4. πανυστάτην πρόσοψιν ἐξέστην φρενῶν.
Ὀρέστης
  1. οὐ σῖγʼ ἀφεῖσα τοὺς γυναικείους γόους
  2. στέρξεις τὰ κρανθέντʼ; οἰκτρὰ μὲν τάδʼ, ἀλλʼ ὅμως
  3. φέρειν σʼ ἀνάγκη τὰς παρεστώσας τύχας.
Ἠλέκτρα
  1. καὶ πῶς σιωπῶ; φέγγος εἰσορᾶν θεοῦ
  2. τόδʼ οὐκέθʼ ἡμῖν τοῖς ταλαιπώροις μέτα.
Ὀρέστης
  1. σὺ μή μʼ ἀπόκτεινʼ· ἅλις ὑπʼ Ἀργείας χερὸς
  2. τέθνηχʼ ὁ τλήμων· τὰ δὲ παρόντʼ ἔα κακά.
Ἠλέκτρα
  1. ὦ μέλεος ἥβης σῆς, Ὀρέστα, καὶ πότμου
  2. θανάτου τʼ ἀώρου. ζῆν ἐχρῆν σʼ, ὅτʼ οὐκέτʼ εἶ.
Ὀρέστης
  1. μὴ πρὸς θεῶν μοι περιβάλῃς ἀνανδρίαν,
  2. ἐς δάκρυα πορθμεύουσʼ ὑπομνήσει κακῶν.
Ἠλέκτρα
  1. θανούμεθʼ· οὐχ οἷόν τε μὴ στένειν κακά.
  2. πᾶσιν γὰρ οἰκτρὸν ἡ φίλη ψυχὴ βροτοῖς.
Ὀρέστης
  1. τόδʼ ἦμαρ ἡμῖν κύριον· δεῖ δʼ ἢ βρόχους
  2. ἅπτειν κρεμαστοὺς ἢ ξίφος θήγειν χερί.