Helen

Euripides

Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. III. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1913. (Reprinted 1920-1978)

  1. ναῦταί σφʼ ἀνείλοντʼ ἐντυχόντες, ὡς λέγει.
Θεοκλύμενος
  1. ποῦ δὴ τὸ πεμφθὲν ἀντὶ σοῦ Τροίᾳ κακόν;
Ἑλένη
  1. νεφέλης λέγεις ἄγαλμα; ἐς αἰθέρʼ οἴχεται.
Θεοκλύμενος
  1. ὦ Πρίαμε καὶ γῆ Τρῳάς, ὡς ἔρρεις μάτην.
Ἑλένη
  1. κἀγὼ μετέσχον Πριαμίδαις δυσπραξίας.
Θεοκλύμενος
  1. πόσιν δʼ ἄθαπτον ἔλιπεν ἢ κρύπτει χθονί;
Ἑλένη
  1. ἄθαπτον· οἲ ἐγὼ τῶν ἐμῶν τλήμων κακῶν.
Θεοκλύμενος
  1. τῶνδʼ οὕνεκʼ ἔταμες βοστρύχους ξανθῆς κόμης·
Ἑλένη
  1. φίλος γάρ ἐστιν, ὅς ποτʼ ἐστίν, ἐνθάδʼ ὤν.
Θεοκλύμενος
  1. ὀρθῶς μὲν ἥδε συμφορὰ δακρύεται —
Ἑλένη
  1. ἐν εὐμαρεῖ γοῦν σὴν κασιγνήτην λαθεῖν.
Θεοκλύμενος
  1. οὐ δῆτα. πῶς οὖν; τόνδʼ ἔτʼ οἰκήσεις τάφον;
Ἑλένη
  1. τί κερτομεῖς με, τὸν θανόντα δʼ οὐκ ἐᾷς;
Θεοκλύμενος
  1. πιστὴ γὰρ εἶ σὺ σῷ πόσει φεύγουσά με.
Ἑλένη
  1. ἀλλʼ οὐκέτʼ· ἤδη δʼ ἄρχε τῶν ἐμῶν γάμων.
Θεοκλύμενος
  1. χρόνια μὲν ἦλθεν, ἀλλʼ ὅμως αἰνῶ τάδε.
Ἑλένη
  1. οἶσθʼ οὖν ὃ δρᾶσον; τῶν πάρος λαθώμεθα.
Θεοκλύμενος
  1. ἐπὶ τῷ; χάρις γὰρ ἀντὶ χάριτος ἐλθέτω.
Ἑλένη
  1. σπονδὰς τέμωμεν καὶ διαλλάχθητί μοι.
Θεοκλύμενος
  1. μεθίημι νεῖκος τὸ σόν, ἴτω δʼ ὑπόπτερον.