Helen

Euripides

Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. III. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1913. (Reprinted 1920-1978)

  1. οὐδέν τι χαίρω σοῖς λόγοις, τὰ δʼ εὐτυχῶ.
  2. πῶς δʼ οἶσθα; μῶν σοι Θεονόη λέγει τάδε;
Ἑλένη
  1. κείνη τε φησὶν ὅ τε παρὼν ὅτʼ ὤλλυτο.
Θεοκλύμενος
  1. ἥκει γὰρ ὅστις καὶ τάδʼ ἀγγέλλει σαφῆ;
Ἑλένη
  1. ἥκει· μόλοι γὰρ οἷ σφʼ ἐγὼ χρῄζω μολεῖν.
Θεοκλύμενος
  1. τίς ἐστι; ποῦ ʼστιν; ἵνα σαφέστερον μάθω.
Ἑλένη
  1. ὅδʼ ὃς κάθηται τῷδʼ ὑποπτήξας τάφῳ.
Θεοκλύμενος
  1. Ἄπολλον, ὡς ἐσθῆτι δυσμόρφῳ πρέπει.
Ἑλένη
  1. οἴμοι, δοκῶ μὲν κἀμὸν ὧδʼ ἔχειν πόσιν.
Θεοκλύμενος
  1. ποδαπὸς δʼ ὅδʼ ἁνὴρ καὶ πόθεν κατέσχε γῆν;
Ἑλένη
  1. Ἕλλην, Ἀχαιῶν εἷς ἐμῷ σύμπλους πόσει.
Θεοκλύμενος
  1. θανάτῳ δὲ ποίῳ φησὶ Μενέλεων θανεῖν;
Ἑλένη
  1. οἰκτρόταθʼ, ὑγροῖσιν ἐν κλυδωνίοις ἁλός.
Θεοκλύμενος
  1. ποῦ βαρβάροισι πελάγεσιν ναυσθλούμενον;
Ἑλένη
  1. Λιβύης ἀλιμένοις ἐκπεσόντα πρὸς πέτραις.
Θεοκλύμενος
  1. καὶ πῶς ὅδʼ οὐκ ὄλωλε κοινωνῶν πλάτης;
Ἑλένη
  1. ἐσθλῶν κακίους ἐνίοτʼ εὐτυχέστεροι.
Θεοκλύμενος
  1. λιπὼν δὲ ναὸς ποῦ πάρεστιν ἔκβολα;
Ἑλένη
  1. ὅπου κακῶς ὄλοιτο, Μενέλεως δὲ μή.
Θεοκλύμενος
  1. ὄλωλʼ ἐκεῖνος. ἦλθε δʼ ἐν ποίῳ σκάφει;