Electra

Euripides

Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. II. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1913. (Reprinted 1921-1962)

  1. ἃ δʼ ἐς γυναῖκας — παρθένῳ γὰρ οὐ καλὸν
  2. λέγειν — σιωπῶ, γνωρίμως δʼ αἰνίξομαι.
  3. ὕβριζες, ὡς δὴ βασιλικοὺς ἔχων δόμους
  4. κάλλει τʼ ἀραρώς. ἀλλʼ ἔμοιγʼ εἴη πόσις
  5. μὴ παρθενωπός, ἀλλὰ τἀνδρείου τρόπου.
  6. τὰ γὰρ τέκνʼ αὐτῶν Ἄρεος ἐκκρεμάννυται,
  7. τὰ δʼ εὐπρεπῆ δὴ κόσμος ἐν χοροῖς μόνον.
  8. ἔρρʼ, οὐδὲν εἰδὼς ὧν ἐφευρεθεὶς χρόνῳ
  9. δίκην δέδωκας. — ὧδέ τις κακοῦργος ὢν
  10. μή μοι τὸ πρῶτον βῆμʼ ἐὰν δράμῃ καλῶς,
  11. νικᾶν δοκείτω τὴν Δίκην, πρὶν ἂν πέλας
  12. γραμμῆς ἵκηται καὶ τέλος κάμψῃ βίου.
Χορός
  1. ἔπραξε δεινά, δεινὰ δʼ ἀντέδωκε σοὶ
  2. καὶ τῷδʼ· ἔχει γὰρ ἡ Δίκη μέγα σθένος.
Ἠλέκτρα
  1. εἶἑν· κομίζειν τοῦδε σῶμʼ ἔσω χρεὼν
  2. σκότῳ τε δοῦναι, δμῶες, ὡς, ὅταν μόλῃ
  3. μήτηρ, σφαγῆς πάροιθε μὴ εἰσίδῃ νεκρόν.
Ὀρέστης
  1. ἐπίσχες· ἐμβάλωμεν εἰς ἄλλον λόγον.
Ἠλέκτρα
  1. τί δʼ; ἐκ Μυκηνῶν μῶν βοηδρόμους ὁρῶ;
Ὀρέστης
  1. οὔκ, ἀλλὰ τὴν τεκοῦσαν ἥ μʼ ἐγείνατο.