Ion
Euripides
Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. II. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1913. (Reprinted 1921-1962)
- ἐκβαλλόμεσθα. καὶ σὸν οὐ στυγῶν πόσιν
- λέγω, σὲ μέντοι μᾶλλον ἢ κεῖνον φιλῶν·
- ὅστις σε γήμας ξένος ἐπεισελθὼν πόλιν
- καὶ δῶμα καὶ σὴν παραλαβὼν παγκληρίαν,
- ἄλλης γυναικὸς παῖδας ἐκκαρπούμενος
- λάθρα πέφηνεν· ὡς λάθρα δʼ, ἐγὼ φράσω.
- ἐπεί σʼ ἄτεκνον ᾔσθετʼ, οὐκ ἔστεργέ σοι
- ὅμοιος εἶναι τῆς τύχης τʼ ἴσον φέρειν,
- λαβὼν δὲ δοῦλα λέκτρα νυμφεύσας λάθρα
- τὸν παῖδʼ ἔφυσεν, ἐξενωμένον δέ τῳ
- Δελφῶν δίδωσιν ἐκτρέφειν. ὃ δʼ ἐν θεοῦ
- δόμοισιν ἄφετος, ὡς λάθοι, παιδεύεται.
- νεανίαν δʼ ὡς ᾔσθετʼ ἐκτεθραμμένον,
- ἐλθεῖν σʼ ἔπεισε δεῦρʼ ἀπαιδίας χάριν.
- κᾆθʼ ὁ θεὸς οὐκ ἐψεύσαθʼ, ὅδε δʼ ἐψεύσατο
- πάλαι τρέφων τὸν παῖδα, κἄπλεκεν πλοκὰς
- τοιάσδʼ· ἁλοὺς μὲν ἀνέφερʼ ἐς τὸν δαίμονα,
- ἐλθὼν δὲ καὶ τὸν χρόνον ἀμύνεσθαι θέλων
- τυραννίδʼ αὐτῷ περιβαλεῖν ἔμελλε γῆς.
- καινὸν δὲ τοὔνομʼ ἀνὰ χρόνον πεπλασμένον