Ion

Euripides

Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. II. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1913. (Reprinted 1921-1962)

  1. ἔσται τάδʼ, ἔσται. Λοξίας δʼ ἐὰν θέλῃ
  2. νῦν ἀλλὰ τὰς πρὶν ἀναλαβεῖν ἁμαρτίας,
  3. ἅπας μὲν οὐ γένοιτʼ ἂν εἰς ἡμᾶς φίλος,
  4. ὅσον δὲ χρῄζει — θεὸς γάρ ἐστι — δέξομαι.
Ἴων
  1. τί ποτε λόγοισιν ἡ ξένη πρὸς τὸν θεὸν
  2. κρυπτοῖσιν αἰεὶ λοιδοροῦσʼ αἰνίσσεται;
  3. ἤτοι φιλοῦσά γʼ ἧς ὕπερ μαντεύεται,
  4. ἢ καί τι σιγῶσʼ ὧν σιωπᾶσθαι χρεών;
  5. ἀτὰρ θυγατρὸς τῆς Ἐρεχθέως τί μοι
  6. μέλει; προσήκει γʼ οὐδέν. ἀλλὰ χρυσέαις
  7. πρόχοισιν ἐλθὼν εἰς ἀπορραντήρια
  8. δρόσον καθήσω. νουθετητέος δέ μοι
  9. Φοῖβος, τί πάσχει· παρθένους βίᾳ γαμῶν
  10. προδίδωσι; παῖδας ἐκτεκνούμενος λάθρᾳ
  11. θνῄσκοντας ἀμελεῖ; μὴ σύ γʼ· ἀλλʼ, ἐπεὶ κρατεῖς,
  12. ἀρετὰς δίωκε. καὶ γὰρ ὅστις ἂν βροτῶν
  13. κακὸς πεφύκῃ, ζημιοῦσιν οἱ θεοί.
  14. πῶς οὖν δίκαιον τοὺς νόμους ὑμᾶς βροτοῖς
  15. γράψαντας, αὐτοὺς ἀνομίαν ὀφλισκάνειν;
  16. εἰ δʼ — οὐ γὰρ ἔσται, τῷ λόγῳ δὲ χρήσομαι —