Ion

Euripides

Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. II. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1913. (Reprinted 1921-1962)

  1. ἔχεις δὲ βίοτον· εὖ γὰρ ἤσκησαι πέπλοις.
Ἴων
  1. τοῖς τοῦ θεοῦ κοσμούμεθʼ, ᾧ δουλεύομεν.
Κρέουσα
  1. οὐδʼ ᾖξας εἰς ἔρευναν ἐξευρεῖν γονάς;
Ἴων
  1. ἔχω γὰρ οὐδέν, ὦ γύναι, τεκμήριον.
Κρέουσα
  1. φεῦ·
  2. πέπονθέ τις σῇ μητρὶ ταὔτʼ ἄλλη γυνή.
Ἴων
  1. τίς; εἰ πόνου μοι ξυλλάβοι, χαίροιμεν ἄν.
Κρέουσα
  1. ἧς οὕνεκʼ ἦλθον δεῦρο πρὶν πόσιν μολεῖν.
Ἴων
  1. ποῖόν τι χρῄζουσʼ; ὡς ὑπουργήσω, γύναι.
Κρέουσα
  1. μάντευμα κρυπτὸν δεομένη Φοίβου μαθεῖν.
Ἴων
  1. λέγοις ἄν· ἡμεῖς τἄλλα προξενήσομεν.
Κρέουσα
  1. ἄκουε δὴ τὸν μῦθον. — ἀλλʼ αἰδούμεθα.
Ἴων
  1. οὔ τἄρα πράξεις οὐδέν· ἀργὸς ἡ θεός.
Κρέουσα
  1. Φοίβῳ μιγῆναί φησί τις φίλων ἐμῶν.
Ἴων
  1. Φοίβῳ γυνὴ γεγῶσα; μὴ λέγʼ, ὦ ξένη.
Κρέουσα
  1. καὶ παῖδά γʼ ἔτεκε τῷ θεῷ λάθρα πατρός.
Ἴων
  1. οὐκ ἔστιν· ἀνδρὸς ἀδικίαν αἰσχύνεται.
Κρέουσα
  1. οὔ φησιν αὐτή, καὶ πέπονθεν ἄθλια.
Ἴων
  1. τί χρῆμα δράσασʼ, εἰ θεῷ συνεζύγη;
Κρέουσα
  1. τὸν παῖδʼ ὃν ἔτεκεν ἐξέθηκε δωμάτων.