Ion
Euripides
Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. II. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1913. (Reprinted 1921-1962)
- ὁ Φοῖβος οἶδε τὴν ἐμὴν ἀπαιδίαν.
- ὦ τλῆμον, ὡς τἄλλʼ εὐτυχοῦσʼ οὐκ εὐτυχεῖς.
- σὺ δʼ εἶ τίς; ὥς σου τὴν τεκοῦσαν ὤλβισα.
- τοῦ θεοῦ καλοῦμαι δοῦλος εἰμί τʼ, ὦ γύναι.
- ἀνάθημα πόλεως, ἤ τινος πραθεὶς ὕπο;
- οὐκ οἶδα πλὴν ἕν· Λοξίου κεκλήμεθα.
- ἡμεῖς σʼ ἄρʼ αὖθις, ὦ ξένʼ, ἀντοικτίρομεν.
- ὡς μὴ εἰδόθʼ ἥτις μʼ ἔτεκεν ἐξ ὅτου τʼ ἔφυν.
- ναοῖσι δʼ οἰκεῖς τοισίδʼ ἢ κατὰ στέγας;
- ἅπαν θεοῦ μοι δῶμʼ, ἵνʼ ἂν λάβῃ μʼ ὕπνος.
- παῖς δʼ ὢν ἀφίκου ναὸν ἢ νεανίας;
- βρέφος λέγουσιν οἱ δοκοῦντες εἰδέναι.
- καὶ τίς γάλακτί σʼ ἐξέθρεψε Δελφίδων;
- οὐπώποτʼ ἔγνων μαστόν· ἣ δʼ ἔθρεψέ με ---
- τίς, ὦ ταλαίπωρʼ; ὡς νοσοῦσʼ ηὗρον νόσους.
- Φοίβου προφῆτις, μητέρʼ ὣς νομίζομεν.
- ἐς δʼ ἄνδρʼ ἀφίκου τίνα τροφὴν κεκτημένος;
- βωμοί μʼ ἔφερβον οὑπιών τʼ ἀεὶ ξένος.
- τάλαινά σʼ ἡ τεκοῦσα· τίς ποτʼ ἦν ἄρα;
- ἀδίκημά του γυναικὸς ἐγενόμην ἴσως.