Ion
Euripides
Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. II. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1913. (Reprinted 1921-1962)
- τιμᾶ τιμᾶ· ὡς μήποτʼ ὤφελόν σφʼ ἰδεῖν.
- τί δὲ στυγεῖς σὺ τοῦ θεοῦ τὰ φίλτατα;
- οὐδέν· ξύνοιδʼ ἄντροισιν αἰσχύνην τινά.
- πόσις δὲ τίς σʼ ἔγημʼ Ἀθηναίων, γύναι;
- οὐκ ἀστός, ἀλλʼ ἐπακτὸς ἐξ ἄλλης χθονός.
- τίς; εὐγενῆ νιν δεῖ πεφυκέναι τινά.
- Ξοῦθος, πεφυκὼς Αἰόλου Διός τʼ ἄπο.
- καὶ πῶς ξένος σʼ ὢν ἔσχεν οὖσαν ἐγγενῆ;
- Εὔβοιʼ Ἀθήναις ἔστι τις γείτων πόλις ---
- ὅροις ὑγροῖσιν, ὡς λέγουσʼ, ὡρισμένη.
- ταύτην ἔπερσε Κεκροπίδαις κοινῷ δορί.
- ἐπίκουρος ἐλθών; κᾆτα σὸν γαμεῖ λέχος;
- φερνάς γε πολέμου καὶ δορὸς λαβὼν γέρας.
- σὺν ἀνδρὶ δʼ ἥκεις ἢ μόνη χρηστήρια;
- σὺν ἀνδρί. σηκοὺς δʼ ἐκστρέφει Τροφωνίου.
- πότερα θεατὴς ἢ χάριν μαντευμάτων;
- κείνου τε Φοίβου θʼ ἓν θέλων μαθεῖν ἔπος.
- καρποῦ δʼ ὕπερ γῆς ἥκετʼ, ἢ παίδων πέρι;
- ἄπαιδές ἐσμεν, χρόνιʼ ἔχοντʼ εὐνήματα.
- οὐδʼ ἔτεκες οὐδὲν πώποτʼ, ἀλλʼ ἄτεκνος εἶ;