Ion

Euripides

Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. II. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1913. (Reprinted 1921-1962)

  1. ἰδού·
  2. τόδʼ ἔσθʼ ὕφασμα, θέσφαθʼ ὡς εὑρίσκομεν.
Κρέουσα
  1. ὦ χρόνιον ἱστῶν παρθένευμα τῶν ἐμῶν.
Ἴων
  1. ἔστιν τι πρὸς τῷδʼ, ἢ μόνῳ τῷδʼ εὐτυχεῖς;
Κρέουσα
  1. δράκοντες· ἀρχαῖόν τι παγχρύσῳ γένει
  2. δώρημʼ Ἀθάνας, ἣ τέκνʼ ἐντρέφειν λέγει ---
  3. Ἐριχθονίου γε τοῦ πάλαι μιμήματα.
Ἴων
  1. τί δρᾶν, τί χρῆσθαι, φράζε μοι, χρυσώματι;
Κρέουσα
  1. δέραια παιδὶ νεογόνῳ φέρειν, τέκνον.
Ἴων
  1. ἔνεισιν οἵδε· τὸ δὲ τρίτον ποθῶ μαθεῖν.
Κρέουσα
  1. στέφανον ἐλαίας ἀμφέθηκά σοι τότε,
  2. ἣν πρῶτʼ Ἀθάνα σκόπελον εἰσηνέγκατο,
  3. ὅς, εἴπερ ἔστιν, οὔποτʼ ἐκλείπει χλόην,
  4. θάλλει δʼ, ἐλαίας ἐξ ἀκηράτου γεγώς.
Ἴων
  1. ὦ φιλτάτη μοι μῆτερ, ἄσμενός σʼ ἰδὼν
  2. πρὸς ἀσμένας πέπτωκα σὰς παρηίδας.
Κρέουσα
  1. ὦ τέκνον, ὦ φῶς μητρὶ κρεῖσσον ἡλίου —
  2. συγγνώσεται γὰρ ὁ θεός — ἐν χεροῖν σʼ ἔχω,
  3. ἄελπτον εὕρημʼ, ὃν κατὰ γᾶς ἐνέρων
  4. χθόνιον μετὰ Περσεφόνας τʼ ἐδόκουν ναίειν.