Ion
Euripides
Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. II. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1913. (Reprinted 1921-1962)
- χαῖρʼ, ὦ φίλη μοι μῆτερ, οὐ τεκοῦσά περ.
- ἀλλʼ οὖν λεγώμεθʼ· ἡ φάτις δʼ οὔ μοι πικρά.
- ἤκουσας ὥς μʼ ἔκτεινεν ἥδε μηχαναῖς;
- ἤκουσα· καὶ σὺ δʼ ὠμὸς ὢν ἁμαρτάνεις.
- οὐ χρή με τοὺς κτείνοντας ἀνταπολλύναι;
- προγονοῖς δάμαρτες δυσμενεῖς ἀεί ποτε.
- ἡμεῖς δὲ μητρυιαῖς γε πάσχοντες κακῶς.
- μὴ ταῦτα· λείπων ἱερὰ καὶ στείχων πάτραν ---
- τί δή με δρᾶσαι νουθετούμενον χρεών;
- καθαρὸς Ἀθήνας ἔλθʼ ὑπʼ οἰωνῶν καλῶν.
- καθαρὸς ἅπας τοι πολεμίους ὃς ἂν κτάνῃ.
- μὴ σύ γε· παρʼ ἡμῶν δʼ ἔκλαβʼ οὓς ἔχω λόγους.
- λέγοις ἄν· εὔνους δʼ οὖσʼ ἐρεῖς ὅσʼ ἂν λέγῃς.
- ὁρᾷς τόδʼ ἄγγος χερὸς ὑπʼ ἀγκάλαις ἐμαῖς;
- ὁρῶ παλαιὰν ἀντίπηγʼ ἐν στέμμασιν.
- ἐν τῇδέ σʼ ἔλαβον νεόγονον βρέφος ποτέ.
- τί φῄς; ὁ μῦθος εἰσενήνεκται νέος.
- σιγῇ γὰρ εἶχον αὐτά· νῦν δὲ δείκνυμεν.
- πῶς οὖν ἔκρυπτες τόδε λαβοῦσʼ ἡμᾶς πάλαι;
- ὁ θεός σʼ ἐβούλετʼ ἐν δόμοις ἔχειν λάτριν.