Heracles

Euripides

Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. II. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1913. (Reprinted 1921-1962)

  1. ἴσχε στόμʼ, ὡς μὴ μέγα λέγων μεῖζον πάθῃς.
Ἡρακλῆς
  1. γέμω κακῶν δή, κοὐκέτʼ ἔσθʼ ὅπῃ τεθῇ.
Θησεύς
  1. δράσεις δὲ δὴ τί; ποῖ φέρῃ θυμούμενος;
Ἡρακλῆς
  1. θανών, ὅθενπερ ἦλθον, εἶμι γῆς ὕπο.
Θησεύς
  1. εἴρηκας ἐπιτυχόντος ἀνθρώπου λόγους.
Ἡρακλῆς
  1. σὺ δʼ ἐκτὸς ὤν γε συμφορᾶς με νουθετεῖς.
Θησεύς
  1. ὁ πολλὰ δὴ τλὰς Ἡρακλῆς λέγει τάδε;
Ἡρακλῆς
  1. οὐκ οὖν τοσαῦτά γʼ, εἰ μέτρῳ μοχθητέον.
Θησεύς
  1. εὐεργέτης βροτοῖσι καὶ μέγας φίλος;
Ἡρακλῆς
  1. οἱ δʼ οὐδὲν ὠφελοῦσί μʼ, ἀλλʼ Ἥρα κρατεῖ.
Θησεύς
  1. οὐκ ἄν σʼ ἀνάσχοιθʼ Ἑλλὰς ἀμαθίᾳ θανεῖν.
Ἡρακλῆς
  1. ἄκουε δή νυν, ὡς ἁμιλληθῶ λόγοις
  2. πρὸς νουθετήσεις σάς· ἀναπτύξω δέ σοι
  3. ἀβίωτον ἡμῖν νῦν τε καὶ πάροιθεν ὄν.
  4. πρῶτον μὲν ἐκ τοῦδʼ ἐγενόμην, ὅστις κτανὼν
  5. μητρὸς γεραιὸν πατέρα προστρόπαιος ὢν
  6. ἔγημε τὴν τεκοῦσαν Ἀλκμήνην ἐμέ.
  7. ὅταν δὲ κρηπὶς μὴ καταβληθῇ γένους
  8. ὀρθῶς, ἀνάγκη δυστυχεῖν τοὺς ἐκγόνους.
  9. Ζεὺς δʼ — ὅστις ὁ Ζεύς — πολέμιόν μʼ ἐγείνατο