Andromache
Euripides
Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. I. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1902.
- μιάστορ’ ὥς τιν’ εἰσδέδορκ’ Ἀχιλλέως.
- ὃς οὐδὲ τρωθεὶς ἦλθες ἐκ Τροίας μόνος,
- κάλλιστα τεύχη δ’ ἐν καλοῖσι σάγμασιν
- ὅμοι’ ἐκεῖσε δεῦρό τ’ ἤγαγες πάλιν.
- κἀγὼ μὲν ηὔδων τῷ γαμοῦντι μήτε σοὶ
- κῆδος ξυνάψαι μήτε δώμασιν λαβεῖν
- κακῆς γυναικὸς πῶλον· ἐκφέρουσι γὰρ
- μητρῷ’ ὀνείδη. τοῦτο καὶ σκοπεῖτέ μοι,
- μνηστῆρες, ἐσθλῆς θυγατέρ’ ἐκ μητρὸς λαβεῖν.
- πρὸς τοῖσδε δ’ εἰς ἀδελφὸν οἷ’ ἐφύβρισας,
- σφάξαι κελεύσας θυγατέρ’ εὐηθέστατα;
- οὕτως ἔδεισας μὴ οὐ κακὴν δάμαρτ’ ἔχῃς.
- ἑλὼν δὲ Τροίαν—εἶμι γὰρ κἀνταῦθά σοι—
- οὐκ ἔκτανες γυναῖκα χειρίαν λαβών,
- ἀλλ’, ὡς ἐσεῖδες μαστόν, ἐκβαλὼν ξίφος
- φίλημ’ ἐδέξω, προδότιν αἰκάλλων κύνα,
- ἥσσων πεφυκὼς Κύπριδος, ὦ κάκιστε σύ.
- κἄπειτ’ ἐς οἴκους τῶν ἐμῶν ἐλθὼν τέκνων
- πορθεῖς ἀπόντων, καὶ γυναῖκα δυστυχῆ
- κτείνεις ἀτίμως παῖδά θ’, ὃς κλαίοντά σε