Andromache
Euripides
Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. I. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1902.
- ἤν τε κτανεῖν νιν ἤν τε μὴ κτανεῖν θέλῃ.
- ἀλλ’ ἕρπ’ ἐς οἴκους τούσδ’, ἵν’ εἰς ἐλευθέρους
- δούλη γεγῶσα μήποθ’ ὑβρίζειν μάθῃς.
- οἴμοι· δόλῳ μ’ ὑπῆλθες, ἠπατήμεθα.
- κήρυσσ’ ἅπασιν· οὐ γὰρ ἐξαρνούμεθα.
- ἦ ταῦτ’ ἐν ὑμῖν τοῖς παρ’ Εὐρώτᾳ σοφά;
- καὶ τοῖς γε Τροίᾳ, τοὺς παθόντας ἀντιδρᾶν.
- τὰ θεῖα δ’ οὐ θεῖ’ οὐδ’ ἔχειν ἡγῇ δίκην;
- ὅταν τάδ’ ᾖ, τότ’ οἴσομεν· σὲ δὲ κτενῶ.
- ἦ καὶ νεοσσὸν τόνδ’, ὑπὸ πτερῶν σπάσας;
- οὐ δῆτα· θυγατρὶ δ’, ἢν θέλῃ, δώσω κτανεῖν.
- οἴμοι· τί δῆτά σ’ οὐ καταστένω, τέκνον;
- οὔκουν θρασεῖά γ’ αὐτὸν ἐλπὶς ἀναμένει.
- ὦ πᾶσιν ἀνθρώποισιν ἔχθιστοι βροτῶν
- Σπάρτης ἔνοικοι, δόλια βουλευτήρια,
- ψευδῶν ἄνακτες, μηχανορράφοι κακῶν,
- ἑλικτὰ κοὐδὲν ὑγιές, ἀλλὰ πᾶν πέριξ
- φρονοῦντες, ἀδίκως εὐτυχεῖτ’ ἀν’ Ἑλλάδα.
- τί δ’ οὐκ ἐν ὑμῖν ἐστιν; οὐ πλεῖστοι φόνοι;
- οὐκ αἰσχροκερδεῖς; οὐ λέγοντες ἄλλα μὲν