Andromache
Euripides
Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. I. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1902.
- τῶν δ’ οὐδὲν οὐδεὶς μυρίων ὄντων πέλας
- ἐφθέγξατ’, ἀλλ’ ἔβαλλον ἐκ χερῶν πέτροις.
- πυκνῇ δὲ νιφάδι πάντοθεν σποδούμενος
- προὔτεινε τεύχη κἀφυλάσσετ’ ἐμβολὰς
- ἐκεῖσε κἀκεῖσ’ ἀσπίδ’ ἐκτείνων χερί.
- ἀλλ’ οὐδὲν ἦνεν· ἀλλὰ πόλλ’ ὁμοῦ βέλη,
- οἰστοί, μεσάγκυλ’ ἔκλυτοί τ’ ἀμφώβολοι,
- σφαγῆς ἐχώρουν βουπόροι ποδῶν πάρος.
- δεινὰς δ’ ἂν εἶδες πυρρίχας φρουρουμένου
- βέλεμνα παιδός. ὡς δέ νιν περισταδὸν
- κύκλῳ κατεῖχον οὐ διδόντες ἀμπνοάς,
- βωμοῦ κενώσας δεξίμηλον ἐσχάραν,
- τὸ Τρωικὸν πήδημα πηδήσας ποδοῖν
- χωρεῖ πρὸς αὐτούς· οἳ δ’ ὅπως πελειάδες
- ἱέρακ’ ἰδοῦσαι πρὸς φυγὴν ἐνώτισαν.
- πολλοὶ δ’ ἔπιπτον μιγάδες ἔκ τε τραυμάτων
- αὐτοί θ’ ὑπ’ αὐτῶν στενοπόρους κατ’ ἐξόδους,
- κραυγὴ δ’ ἐν εὐφήμοισι δύσφημος δόμοις
- πέτραισιν ἀντέκλαγξ’· ἐν εὐδίᾳ δέ πως
- ἔστη φαεννοῖς δεσπότης στίλβων ὅπλοις·