Hippolytus
Euripides
Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. I. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1902.
- ἄλλην δεήσει γαῖαν, ἣ χωρήσεται
- τοὺς μὴ δικαίους καὶ κακοὺς πεφυκότας.
- σκέψασθε δ’ ἐς τόνδ’, ὅστις ἐξ ἐμοῦ γεγὼς
- ᾔσχυνε τἀμὰ λέκτρα κἀξελέγχεται
- πρὸς τῆς θανούσης ἐμφανῶς κάκιστος ὤν.
- δεῖξον δ’, ἐπειδή γ’ ἐς μίασμ’ ἐλήλυθας,
- τὸ σὸν πρόσωπον δεῦρ’ ἐναντίον πατρί.
- σὺ δὴ θεοῖσιν ὡς περισσὸς ὢν ἀνὴρ
- ξύνει; σὺ σώφρων καὶ κακῶν ἀκήρατος;
- οὐκ ἂν πιθοίμην τοῖσι σοῖς κόμποις ἐγὼ
- θεοῖσι προσθεὶς ἀμαθίαν φρονεῖν κακῶς.
- ἤδη νυν αὔχει καὶ δι’ ἀψύχου βορᾶς
- σίτοις καπήλευ’, Ὀρφέα τ’ ἄνακτ’ ἔχων
- βάκχευε πολλῶν γραμμάτων τιμῶν καπνούς·
- ἐπεί γ’ ἐλήφθης. τοὺς δὲ τοιούτους ἐγὼ
- φεύγειν προφωνῶ πᾶσι· θηρεύουσι γὰρ
- σεμνοῖς λόγοισιν, αἰσχρὰ μηχανώμενοι.
- τέθνηκεν ἥδε· τοῦτό σ’ ἐκσώσειν δοκεῖς;
- ἐν τῷδ’ ἁλίσκῃ πλεῖστον, ὦ κάκιστε σύ·
- ποῖοι γὰρ ὅρκοι κρείσσονες, τίνες λόγοι