Hippolytus

Euripides

Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. I. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1902.

  1. δεινὸν σοφιστὴν εἶπας, ὅστις εὖ φρονεῖν
  2. τοὺς μὴ φρονοῦντας δυνατός ἐστ’ ἀναγκάσαι.
  3. ἀλλ’ οὐ γὰρ ἐν δέοντι λεπτουργεῖς, πάτερ,
  4. δέδοικα μή σου γλῶσσ’ ὑπερβάλῃ κακοῖς.
Θησεύς
  1. φεῦ, χρῆν βροτοῖσι τῶν φίλων τεκμήριον
  2. σαφές τι κεῖσθαι καὶ διάγνωσιν φρενῶν,
  3. ὅστις τ’ ἀληθής ἐστιν ὅς τε μὴ φίλος,
  4. δισσάς τε φωνὰς πάντας ἀνθρώπους ἔχειν,
  5. τὴν μὲν δικαίαν, τὴν δ’ ὅπως ἐτύγχανεν,
  6. ὡς ἡ φρονοῦσα τἄδικ’ ἐξηλέγχετο
  7. πρὸς τῆς δικαίας, κοὐκ ἂν ἠπατώμεθα.
Ἱππόλυτος
  1. ἀλλ’ ἦ τις ἐς σὸν οὖς με διαβαλὼν ἔχει
  2. φίλων, νοσοῦμεν δ’ οὐδὲν ὄντες αἴτιοι;
  3. ἔκ τοι πέπληγμαι· σοὶ γὰρ ἐκπλήσσουσί με
  4. λόγοι παραλλάσσοντες ἔξεδροι φρενῶν.
Θησεύς
  1. φεῦ τῆς βροτείας· ποῖ προβήσεται; φρενός.
  2. τί τέρμα τόλμης καὶ θράσους γενήσεται;
  3. εἰ γὰρ κατ’ ἀνδρὸς βίοτον ἐξογκώσεται,
  4. ὁ δ’ ὕστερος τοῦ πρόσθεν εἰς ὑπερβολὴν
  5. πανοῦργος ἔσται, θεοῖσι προσβαλεῖν χθονὶ