Hippolytus
Euripides
Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. I. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1902.
- τούτοις δρέπεσθαι, τοῖς κακοῖσι δ’ οὐ θέμις.
- ἀλλ’, ὦ φίλη δέσποινα, χρυσέας κόμης
- ἀνάδημα δέξαι χειρὸς εὐσεβοῦς ἄπο.
- μόνῳ γάρ ἐστι τοῦτ’ ἐμοὶ γέρας βροτῶν·
- σοὶ καὶ ξύνειμι καὶ λόγοις ἀμείβομαι,
- κλύων μὲν αὐδήν, ὄμμα δ’ οὐχ ὁρῶν τὸ σόν.
- τέλος δὲ κάμψαιμ’ ὥσπερ ἠρξάμην βίου.
- ἄναξ — θεοὺς γὰρ δεσπότας καλεῖν χρεών —
- ἆρ’ ἄν τί μου δέξαιο βουλεύσαντος εὖ;
- καὶ κάρτα γ’· ἦ γὰρ οὐ σοφοὶ φαινοίμεθ’ ἄν.
- οἶσθ’ οὖν βροτοῖσιν ὃς καθέστηκεν νόμος ---
- οὐκ οἶδα· τοῦ δὲ καί μ’ ἀνιστορεῖς πέρι;
- μισεῖν τὸ σεμνὸν καὶ τὸ μὴ πᾶσιν φίλον.
- ὀρθῶς γε· τίς δ’ οὐ σεμνὸς ἀχθεινὸς βροτῶν;
- ἐν δ’ εὐπροσηγόροισιν ἔστι τις χάρις;
- πλείστη γε, καὶ κέρδος γε σὺν μόχθῳ βραχεῖ.
- ἦ κἀν θεοῖσι ταὐτὸν ἐλπίζεις τόδε;
- εἴπερ γε θνητοὶ θεῶν νόμοισι χρώμεθα.
- πῶς οὖν σὺ σεμνός, δαίμον’ οὐ προσεννέπων ---
- τίν’; εὐλαβοῦ δὲ μή τί σου σφαλῇ στόμα.