Hippolytus
Euripides
Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. I. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1902.
- χρῆν δ’ ἐς γυναῖκα πρόσπολον μὲν οὐ περᾶν,
- ἄφθογγα δ’ αὐταῖς συγκατοικίζειν δάκη
- θηρῶν, ἵν’ εἶχον μήτε προσφωνεῖν τινα
- μήτ’ ἐξ ἐκείνων φθέγμα δέξασθαι πάλιν.
- νῦν δ’ αἳ μὲν ἔνδον δρῶσιν αἱ κακαὶ κακὰ
- βουλεύματ’, ἔξω δ’ ἐκφέρουσι πρόσπολοι.
- ὡς καὶ σύ γ’ ἡμῖν πατρός, ὦ κακὸν κάρα,
- λέκτρων ἀθίκτων ἦλθες ἐς συναλλαγάς·
- ἁγὼ ῥυτοῖς νασμοῖσιν ἐξομόρξομαι,
- ἐς ὦτα κλύζων. πῶς ἂν οὖν εἴην κακός,
- ὃς οὐδ’ ἀκούσας τοιάδ’ ἁγνεύειν δοκῶ;
- εὖ δ’ ἴσθι, τοὐμόν σ’ εὐσεβὲς σῴζει, γύναι·
- εἰ μὴ γὰρ ὅρκοις θεῶν ἄφαρκτος ᾑρέθην,
- οὐκ ἄν ποτ’ ἔσχον μὴ οὐ τάδ’ ἐξειπεῖν πατρί.
- νῦν δ’ ἐκ δόμων μέν, ἔστ’ ἂν ἔκδημος χθονὸς
- Θησεύς, ἄπειμι· σῖγα δ’ ἕξομεν στόμα.
- θεάσομαι δὲ σὺν πατρὸς μολὼν ποδὶ
- πῶς νιν προσόψῃ καὶ σὺ καὶ δέσποινα σή·
- τῆς σῆς δὲ τόλμης εἴσομαι γεγευμένος.
- ὄλοισθε. μισῶν δ’ οὔποτ’ ἐμπλησθήσομαι