Hippolytus
Euripides
Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. I. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1902.
- γυναῖκας, οὐδ’ εἴ φησί τίς μ’ ἀεὶ λέγειν·
- ἀεὶ γὰρ οὖν πώς εἰσι κἀκεῖναι κακαί.
- ἤ νύν τις αὐτὰς σωφρονεῖν διδαξάτω,
- ἢ κἄμ’ ἐάτω ταῖσδ’ ἐπεμβαίνειν ἀεί.
- τάλανες ὦ κακοτυχεῖς
- γυναικῶν πότμοι.
- τίνα νῦν ἢ τέχναν ἔχομεν ἢ τίνας
- σφαλεῖσαι κάθαμμα λύειν λόγους;
- ἐτύχομεν δίκας· ἰὼ γᾶ καὶ φῶς.
- πᾷ ποτ’ ἐξαλύξω τύχας;
- πῶς δὲ πῆμα κρύψω, φίλαι;
- τίς ἂν θεῶν ἀρωγὸς ἢ τίς ἂν βροτῶν
- πάρεδρος ἢ ξυνεργὸς ἀδίκων ἔργων
- φανείη; τὸ γὰρ παρ’ ἡμῖν πάθος
- πέραν δυσεκπέρατον ἔρχεται βίου.
- κακοτυχεστάτα γυναικῶν ἐγώ.
- φεῦ φεῦ· πέπρακται, κοὐ κατώρθωνται τέχναι,
- δέσποινα, τῆς σῆς προσπόλου, κακῶς δ’ ἔχει.
- ὦ παγκακίστη καὶ φίλων διαφθορεῦ,
- οἷ’ εἰργάσω με. Ζεύς σε γεννήτωρ ἐμὸς