Hippolytus
Euripides
Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. I. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1902.
- νῦν δ’ ἐς δόμους μὲν πρῶτον ἄξεσθαι κακὸν
- μέλλοντες ὄλβον δωμάτων ἐκπίνομεν.
- τούτῳ δὲ δῆλον ὡς γυνὴ κακὸν μέγα·
- προσθεὶς γὰρ ὁ σπείρας τε καὶ θρέψας πατὴρ
- φερνὰς ἀπῴκισ’, ὡς ἀπαλλαχθῇ κακοῦ.
- ὁ δ’ αὖ λαβὼν ἀτηρὸν ἐς δόμους φυτὸν
- γέγηθε κόσμον προστιθεὶς ἀγάλματι
- καλὸν κακίστῳ καὶ πέπλοισιν ἐκπονεῖ
- δύστηνος, ὄλβον δωμάτων ὑπεξελών.
- ἔχει δ’ ἀνάγκην, ὥστε κηδεύσας καλοῖς
- γαμβροῖσι χαίρων σῴζεται πικρὸν λέχος,
- ἢ χρηστὰ λέκτρα, πενθεροὺς δ’ ἀνωφελεῖς
- λαβὼν πιέζει τἀγαθῷ τὸ δυστυχές.
- ῥᾷστον δ’ ὅτῳ τὸ μηδέν, ἀλλ’ ἀνωφελὴς
- εὐηθίᾳ κατ’ οἶκον ἵδρυται γυνή.
- σοφὴν δὲ μισῶ· μὴ γὰρ ἔν γ’ ἐμοῖς δόμοις
- εἴη φρονοῦσα πλείον’ ἢ γυναῖκα χρή.
- τὸ γὰρ κακοῦργον μᾶλλον ἐντίκτει Κύπρις
- ἐν ταῖς σοφαῖσιν· ἡ δ’ ἀμήχανος γυνὴ
- γνώμῃ βραχείᾳ μωρίαν ἀφῃρέθη.