Hippolytus
Euripides
Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. I. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1902.
- φίλος μ’ ἀπόλλυσ’ οὐχ ἑκοῦσαν οὐχ ἑκών.
- Θησεύς τιν’ ἡμάρτηκεν ἐς σ’ ἁμαρτίαν;
- μὴ δρῶσ’ ἔγωγ’ ἐκεῖνον ὀφθείην κακῶς.
- τί γὰρ τὸ δεινὸν τοῦθ’ ὅ σ’ ἐξαίρει θανεῖν;
- ἔα μ’ ἁμαρτεῖν· οὐ γὰρ ἐς σὲ ἁμαρτάνω.
- οὐ δῆθ’ ἑκοῦσά γ’, ἐν δὲ σοὶ λελείψομαι.
- τί δρᾷς; βιάζῃ χειρὸς ἐξαρτωμένη;
- καὶ σῶν γε γονάτων, κοὐ μεθήσομαί ποτε.
- κάκ’, ὦ τάλαινα, σοὶ τάδ’, εἰ πεύσῃ, κακά.
- μεῖζον γὰρ ἢ σοῦ μὴ τυχεῖν τί μοι κακόν;
- ὀλεῖς· τὸ μέντοι πρᾶγμ’ ἐμοὶ τιμὴν φέρει.
- κἄπειτα κρύπτεις χρήσθ’ ἱκνουμένης ἐμοῦ;
- ἐκ τῶν γὰρ αἰσχρῶν ἐσθλὰ μηχανώμεθα.
- οὐκοῦν λέγουσα τιμιωτέρα φανῇ.
- ἄπελθε πρὸς θεῶν δεξιᾶς τ’ ἐμῆς μέθες.
- οὐ δῆτ’, ἐπεί μοι δῶρον οὐ δίδως ὃ χρῆν.
- δώσω· σέβας γὰρ χειρὸς αἰδοῦμαι τὸ σόν.
- σιγῷμ’ ἂν ἤδη· σὸς γὰρ οὑντεῦθεν λόγος.
- ὦ τλῆμον, οἷον, μῆτερ, ἠράσθης ἔρον,
- ὃν ἔσχε Ταύρου, τέκνον, ἢ τί φῂς τόδε;