Hippolytus
Euripides
Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. I. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1902.
- εἰ δ’ ἐς πέτρας φέροιντο μαργῶσαι φρένας,
- σιγῇ πελάζων ἄντυγι ξυνείπετο
- ἐς τοῦθ’ ἕως ἔσφηλε κἀνεχαίτισεν,
- ἁψῖδα πέτρῳ προσβαλὼν ὀχήματος.
- σύμφυρτα δ’ ἦν ἅπαντα· σύριγγές τ’ ἄνω
- τροχῶν ἐπήδων ἀξόνων τ’ ἐνήλατα.
- αὐτὸς δ’ ὁ τλήμων ἡνίαισιν ἐμπλακεὶς
- δεσμὸν δυσεξήνυστον ἕλκεται δεθείς,
- σποδούμενος μὲν πρὸς πέτραις φίλον κάρα
- θραύων τε σάρκας, δεινὰ δ’ ἐξαυδῶν κλύειν·
- Στῆτ’, ὦ φάτναισι ταῖς ἐμαῖς τεθραμμέναι,
- μή μ’ ἐξαλείψητ’· ὦ πατρὸς τάλαιν’ ἀρά.
- τίς ἄνδρ’ ἄριστον βούλεται σῶσαι παρών;
- πολλοὶ δὲ βουληθέντες ὑστέρῳ ποδὶ
- ἐλειπόμεσθα. χὣ μὲν ἐκ δεσμῶν λυθεὶς
- τμητῶν ἱμάντων οὐ κάτοιδ’ ὅτῳ τρόπῳ
- πίπτει, βραχὺν δὴ βίοτον ἐμπνέων ἔτι·
- ἵπποι δ’ ἔκρυφθεν καὶ τὸ δύστηνον τέρας
- ταύρου λεπαίας οὐ κάτοιδ’ ὅποι χθονός.
- δοῦλος μὲν οὖν ἔγωγε σῶν δόμων, ἄναξ,