Hippolytus
Euripides
Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. I. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1902.
- Ὠκεανοῦ τις ὕδωρ στάζουσα πέτρα λέγεται,
- βαπτὰν κάλπισι ῥυτὰν πα-
- γὰν προιεῖσα κρημνῶν·
- ὅθι μοί τις ἦν φίλα
- πορφύρεα φάρεα
- ποταμίᾳ δρόσῳ
- τέγγουσα, θερ-
- μᾶς δ’ ἐπὶ νῶτα πέτρας εὐ-
- αλίου κατέβαλλ’· ὅθεν
- μοι πρώτα φάτις ἦλθε δεσποίνας·
- τειρομέναν νοσερᾷ κοίτᾳ δέμας ἐντὸς ἔχειν
- οἴκων, λεπτὰ δὲ φάρη ξάν-
- θαν κεφαλὰν σκιάζειν·
- τριτάταν δέ νιν κλύω
- τάνδ’ ἀβρωσίᾳ
- στόματος ἁμέραν
- Δάματρος ἀ-
- κτᾶς δέμας ἁγνὸν ἴσχειν, κρυ-
- πτῷ πένθει θανάτου θέλου-
- σαν κέλσαι ποτὶ τέρμα δύστανον.