Heracleidae

Euripides

Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. I. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1902.

  1. τὸ μὲν μέγιστον Ζεὺς ἐφʼ οὗ σὺ βώμιος
  2. θακεῖς νεοσσῶν τήνδʼ ἔχων πανήγυριν·
  3. τὸ συγγενές τε καὶ τὸ προυφείλειν καλῶς
  4. πράσσειν παρʼ ἡμῶν τούσδε πατρῴαν χάριν·
  5. τό τʼ αἰσχρόν, οὗπερ δεῖ μάλιστα φροντίσαι·
  6. εἰ γὰρ παρήσω τόνδε συλᾶσθαι βίᾳ
  7. ξένου πρὸς ἀνδρὸς βωμόν, οὐκ ἐλευθέραν
  8. οἰκεῖν δοκήσω γαῖαν, Ἀργείων δʼ ὄκνῳ
  9. ἱκέτας προδοῦναι· καὶ τάδʼ ἀγχόνης πέλας.
  10. ἀλλʼ ὤφελες μὲν εὐτυχέστερος μολεῖν,
  11. ὅμως δὲ καὶ νῦν μὴ τρέσῃς ὅπως σέ τις
  12. σὺν παισὶ βωμοῦ τοῦδʼ ἀποσπάσει βίᾳ.
  13. σὺ δʼ Ἄργος ἐλθὼν ταῦτά τʼ Εὐρυσθεῖ φράσον,
  14. πρὸς τοῖσδέ τʼ, εἴ τι τοισίδʼ ἐγκαλεῖ ξένοις,
  15. δίκης κυρήσειν· τούσδε δʼ οὐκ ἄξεις ποτέ.
Κῆρυξ
  1. οὐκ ἢν δίκαιον ᾖ τι καὶ νικῶ λόγῳ;
Δημοφῶν
  1. καὶ πῶς δίκαιον τὸν ἱκέτην ἄγειν βίᾳ;
Κῆρυξ
  1. οὐκ οὖν ἐμοὶ τόδʼ αἰσχρόν, ἀλλʼ οὐ σοὶ βλάβος;
Δημοφῶν
  1. ἐμοί γʼ, ἐάν σοι τούσδʼ ἐφέλκεσθαι μεθῶ.
Κῆρυξ
  1. σὺ δʼ ἐξόριζε, κᾆτʼ ἐκεῖθεν ἄξομεν.