Medea

Euripides

Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. I. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1902.

  1. τὰ πρῶτ’ ἔσεσθαι σὺν κασιγνήτοις ἔτι.
  2. ἀλλ’ αὐξάνεσθε· τἄλλα δ’ ἐξεργάζεται
  3. πατήρ τε καὶ θεῶν ὅστις ἐστὶν εὐμενής·
  4. ἴδοιμι δ’ ὑμᾶς εὐτραφεῖς ἥβης τέλος
  5. μολόντας, ἐχθρῶν τῶν ἐμῶν ὑπερτέρους.
  6. αὕτη, τί χλωροῖς δακρύοις τέγγεις κόρας,
  7. στρέψασα λευκὴν ἔμπαλιν παρηίδα;
  8. κοὐκ ἀσμένη τόνδ’ ἐξ ἐμοῦ δέχῃ λόγον;
Μήδεια
  1. οὐδέν. τέκνων τῶνδ’ ἐννοουμένη πέρι.
Ἰάσων
  1. θάρσει νυν· εὖ γὰρ τῶνδ’ ἐγὼ θήσω πέρι.
Μήδεια
  1. δράσω τάδ’· οὔτοι σοῖς ἀπιστήσω λόγοις·
  2. γυνὴ δὲ θῆλυ κἀπὶ δακρύοις ἔφυ.
Ἰάσων
  1. τί δῆτα λίαν τοῖσδ’ ἐπιστένεις τέκνοις;
Μήδεια
  1. ἔτικτον αὐτούς· ζῆν δ’ ὅτ’ ἐξηύχου τέκνα,
  2. ἐσῆλθέ μ’ οἶκτος εἰ γενήσεται τάδε.
  3. ἀλλ’ ὧνπερ οὕνεκ’ εἰς ἐμοὺς ἥκεις λόγους,
  4. τὰ μὲν λέλεκται, τῶν δ’ ἐγὼ μνησθήσομαι.
  5. ἐπεὶ τυράννοις γῆς μ’ ἀποστεῖλαι δοκεῖ—
  6. κἀμοὶ τάδ’ ἐστὶ λῷστα, γιγνώσκω καλῶς,
  7. μήτ’ ἐμποδὼν σοὶ μήτε κοιράνοις χθονὸς