Medea
Euripides
Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. I. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1902.
- τί γὰρ σὸν ὄμμα χρώς τε συντέτηχ’ ὅδε;
- Αἰγεῦ, κάκιστός ἐστί μοι πάντων πόσις.
- τί φῄς; σαφῶς μοι σὰς φράσον δυσθυμίας.
- ἀδικεῖ μ’ Ἰάσων οὐδὲν ἐξ ἐμοῦ παθών.
- τί χρῆμα δράσας; φράζε μοι σαφέστερον.
- γυναῖκ’ ἐφ’ ἡμῖν δεσπότιν δόμων ἔχει.
- οὔ που τετόλμηκ’ ἔργον αἴσχιστον τόδε;
- σάφ’ ἴσθ’· ἄτιμοι δ’ ἐσμὲν οἱ πρὸ τοῦ φίλοι.
- πότερον ἐρασθεὶς ἢ σὸν ἐχθαίρων λέχος;
- μέγαν γ’ ἔρωτα πιστὸς οὐκ ἔφυ φίλοις.
- ἴτω νυν, εἴπερ, ὡς λέγεις, ἐστὶν κακός.
- ἀνδρῶν τυράννων κῆδος ἠράσθη λαβεῖν.
- δίδωσι δ’ αὐτῷ τίς; πέραινέ μοι λόγον.
- Κρέων, ὃς ἄρχει τῆσδε γῆς Κορινθίας.
- συγγνωστὰ μέν τἄρ’ ἦν σε λυπεῖσθαι, γύναι.
- ὄλωλα· καὶ πρός γ’ ἐξελαύνομαι χθονός.
- πρὸς τοῦ; τόδ’ ἄλλο καινὸν αὖ λέγεις κακόν.
- Κρέων μ’ ἐλαύνει φυγάδα γῆς Κορινθίας.
- ἐᾷ δ’ Ἰάσων; οὐδὲ ταῦτ’ ἐπῄνεσα.
- λόγῳ μὲν οὐχί, καρτερεῖν δὲ βούλεται.