Medea
Euripides
Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. I. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1902.
- ζηλῶ σ’· ἐν ἀρχῇ πῆμα κοὐδέπω μεσοῖ.
- ὦ μῶρος—εἰ χρὴ δεσπότας εἰπεῖν τόδε·
- ὡς οὐδὲν οἶδε τῶν νεωτέρων κακῶν.
- τί δ’ ἔστιν, ὦ γεραιέ; μὴ φθόνει φράσαι.
- οὐδέν· μετέγνων καὶ τὰ πρόσθ’ εἰρημένα.
- μή, πρὸς γενείου, κρύπτε σύνδουλον σέθεν·
- σιγὴν γάρ, εἰ χρή, τῶνδε θήσομαι πέρι.
- ἤκουσά του λέγοντος, οὐ δοκῶν κλύειν,
- πεσσοὺς προσελθών, ἔνθα δὴ παλαίτατοι
- θάσσουσι, σεμνὸν ἀμφὶ Πειρήνης ὕδωρ,
- ὡς τούσδε παῖδας γῆς ἐλᾶν Κορινθίας
- σὺν μητρὶ μέλλοι τῆσδε κοίρανος χθονὸς
- Κρέων. ὁ μέντοι μῦθος εἰ σαφὴς ὅδε
- οὐκ οἶδα· βουλοίμην δ’ ἂν οὐκ εἶναι τόδε.
- καὶ ταῦτ’ Ἰάσων παῖδας ἐξανέξεται
- πάσχοντας, εἰ καὶ μητρὶ διαφορὰν ἔχει;
- παλαιὰ καινῶν λείπεται κηδευμάτων,
- κοὐκ ἔστ’ ἐκεῖνος τοῖσδε δώμασιν φίλος.
- ἀπωλόμεσθ’ ἄρ’, εἰ κακὸν προσοίσομεν
- νέον παλαιῷ, πρὶν τόδ’ ἐξηντληκέναι.