Medea

Euripides

Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. I. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1902.

  1. εὐδαιμονοῖμεν. σοί τε γὰρ παίδων τί δεῖ;
  2. ἐμοί τε λύει τοῖσι μέλλουσιν τέκνοις
  3. τὰ ζῶντ’ ὀνῆσαι. μῶν βεβούλευμαι κακῶς;
  4. οὐδ’ ἂν σὺ φαίης, εἴ σε μὴ κνίζοι λέχος.
  5. ἀλλ’ ἐς τοσοῦτον ἥκεθ’ ὥστ’ ὀρθουμένης
  6. εὐνῆς γυναῖκες πάντ’ ἔχειν νομίζετε,
  7. ἢν δ’ αὖ γένηται ξυμφορά τις ἐς λέχος,
  8. τὰ λῷστα καὶ κάλλιστα πολεμιώτατα
  9. τίθεσθε. χρῆν γὰρ ἄλλοθέν ποθεν βροτοὺς
  10. παῖδας τεκνοῦσθαι, θῆλυ δ’ οὐκ εἶναι γένος·
  11. χοὕτως ἂν οὐκ ἦν οὐδὲν ἀνθρώποις κακόν.
Χορός
  1. Ἰᾶσον, εὖ μὲν τούσδ’ ἐκόσμησας λόγους·
  2. ὅμως δ’ ἔμοιγε, κεἰ παρὰ γνώμην ἐρῶ,
  3. δοκεῖς προδοὺς σὴν ἄλοχον οὐ δίκαια δρᾶν.
Μήδεια
  1. ἦ πολλὰ πολλοῖς εἰμι διάφορος βροτῶν.
  2. ἐμοὶ γὰρ ὅστις ἄδικος ὢν σοφὸς λέγειν
  3. πέφυκε, πλείστην ζημίαν ὀφλισκάνει·
  4. γλώσσῃ γὰρ αὐχῶν τἄδικ’ εὖ περιστελεῖν,
  5. τολμᾷ πανουργεῖν· ἔστι δ’ οὐκ ἄγαν σοφός.
  6. ὡς καὶ σὺ μή νυν εἰς ἔμ’ εὐσχήμων γένῃ