Medea
Euripides
Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. I. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1902.
- δέξαιντό μ’ οἴκοις ὧν πατέρα κατέκτανον.
- ἔχει γὰρ οὕτω· τοῖς μὲν οἴκοθεν φίλοις
- ἐχθρὰ καθέστηχ’, οὓς δέ μ’ οὐκ ἐχρῆν κακῶς
- δρᾶν, σοὶ χάριν φέρουσα πολεμίους ἔχω.
- τοιγάρ με πολλαῖς μακαρίαν Ἑλληνίδων
- ἔθηκας ἀντὶ τῶνδε· θαυμαστὸν δέ σε
- ἔχω πόσιν καὶ πιστὸν ἡ τάλαιν’ ἐγώ,
- εἰ φεύξομαί γε γαῖαν ἐκβεβλημένη,
- φίλων ἔρημος, σὺν τέκνοις μόνη μόνοις—
- καλόν γ’ ὄνειδος τῷ νεωστὶ νυμφίῳ,
- πτωχοὺς ἀλᾶσθαι παῖδας ἥ τ’ ἔσῳσά σε.
- ὦ Ζεῦ, τί δὴ χρυσοῦ μὲν ὃς κίβδηλος ᾖ
- τεκμήρι’ ἀνθρώποισιν ὤπασας σαφῆ,
- ἀνδρῶν δ’ ὅτῳ χρὴ τὸν κακὸν διειδέναι,
- οὐδεὶς χαρακτὴρ ἐμπέφυκε σώματι;
- δεινή τις ὀργὴ καὶ δυσίατος πέλει,
- ὅταν φίλοι φίλοισι συμβάλωσ’ ἔριν.
- δεῖ μ’, ὡς ἔοικε, μὴ κακὸν φῦναι λέγειν,
- ἀλλ’ ὥστε ναὸς κεδνὸν οἰακοστρόφον
- ἄκροισι λαίφους κρασπέδοις ὑπεκδραμεῖν