Medea
Euripides
Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. I. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1902.
- δίκη γὰρ οὐκ ἔνεστ’ ἐν ὀφθαλμοῖς βροτῶν,
- ὅστις πρὶν ἀνδρὸς σπλάγχνον ἐκμαθεῖν σαφῶς
- στυγεῖ δεδορκώς, οὐδὲν ἠδικημένος. . . .
- χρὴ δὲ ξένον μὲν κάρτα προσχωρεῖν πόλει . . .
- οὐδ’ ἀστὸν ᾔνεσ’ ὅστις αὐθάδης γεγὼς
- πικρὸς πολίταις ἐστὶν ἀμαθίας ὕπο.
- ἐμοὶ δ’ ἄελπτον πρᾶγμα προσπεσὸν τόδε
- ψυχὴν διέφθαρκ’· οἴχομαι δὲ καὶ βίου
- χάριν μεθεῖσα κατθανεῖν χρῄζω, φίλαι.
- ἐν ᾧ γὰρ ἦν μοι πάντα γιγνώσκειν καλῶς,
- κάκιστος ἀνδρῶν ἐκβέβηχ’ οὑμὸς πόσις.
- πάντων δ’ ὅσ’ ἔστ’ ἔμψυχα καὶ γνώμην ἔχει
- γυναῖκές ἐσμεν ἀθλιώτατον φυτόν·
- ἃς πρῶτα μὲν δεῖ χρημάτων ὑπερβολῇ
- πόσιν πρίασθαι, δεσπότην τε σώματος
- λαβεῖν· κακοῦ γὰρ τοῦτ’ ἔτ’ ἄλγιον κακόν.
- κἀν τῷδ’ ἀγὼν μέγιστος, ἢ κακὸν λαβεῖν
- ἢ χρηστόν. οὐ γὰρ εὐκλεεῖς ἀπαλλαγαὶ
- γυναιξίν, οὐδ’ οἷόν τ’ ἀνήνασθαι πόσιν.
- ἐς καινὰ δ’ ἤθη καὶ νόμους ἀφιγμένην