Medea
Euripides
Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. I. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1902.
- Μήδεια δ’ ἡ δύστηνος ἠτιμασμένη
- βοᾷ μὲν ὅρκους, ἀνακαλεῖ δὲ δεξιάς,
- πίστιν μεγίστην, καὶ θεοὺς μαρτύρεται
- οἵας ἀμοιβῆς ἐξ Ἰάσονος κυρεῖ.
- κεῖται δ’ ἄσιτος, σῶμ’ ὑφεῖσ’ ἀλγηδόσι,
- τὸν πάντα συντήκουσα δακρύοις χρόνον,
- ἐπεὶ πρὸς ἀνδρὸς ᾔσθετ’ ἠδικημένη,
- οὔτ’ ὄμμ’ ἐπαίρουσ’ οὔτ’ ἀπαλλάσσουσα γῆς
- πρόσωπον· ὡς δὲ πέτρος ἢ θαλάσσιος
- κλύδων ἀκούει νουθετουμένη φίλων·
- ἢν μή ποτε στρέψασα πάλλευκον δέρην
- αὐτὴ πρὸς αὑτὴν πατέρ’ ἀποιμώξῃ φίλον
- καὶ γαῖαν οἴκους θ’, οὓς προδοῦσ’ ἀφίκετο
- μετ’ ἀνδρὸς ὅς σφε νῦν ἀτιμάσας ἔχει.
- ἔγνωκε δ’ ἡ τάλαινα συμφορᾶς ὕπο
- οἷον πατρῴας μὴ ἀπολείπεσθαι χθονός.
- στυγεῖ δὲ παῖδας οὐδ’ ὁρῶσ’ εὐφραίνεται.
- δέδοικα δ’ αὐτὴν μή τι βουλεύσῃ νέον·
- βαρεῖα γὰρ φρήν, οὐδ’ ἀνέξεται κακῶς
- πάσχουσ’· ἐγᾦδα τήνδε, δειμαίνω τέ νιν