Alcestis

Euripides

Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. I. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1902.

  1. ὀργὰς μαλάσσουσ’ ἀνδρός. ἆρα τὸν ξένον
  2. στυγῶ δικαίως, ἐν κακοῖς ἀφιγμένον;
Ἡρακλῆς
  1. οὗτος, τί σεμνὸν καὶ πεφροντικὸς βλέπεις;
  2. οὐ χρὴ σκυθρωπὸν τοῖς ξένοις τὸν πρόσπολον
  3. εἶναι, δέχεσθαι δ’ εὐπροσηγόρῳ φρενί.
  4. σὺ δ’ ἄνδρ’ ἑταῖρον δεσπότου παρόνθ’ ὁρῶν,
  5. στυγνῷ προσώπῳ καὶ συνωφρυωμένῳ
  6. δέχῃ, θυραίου πήματος σπουδὴν ἔχων.
  7. δεῦρ’ ἔλθʼ, ὅπως ἂν καὶ σοφώτερος γένῃ.
  8. τὰ θνητὰ πράγματ’ οἶδας ἣν ἔχει φύσιν;
  9. οἶμαι μὲν οὔ· πόθεν γάρ; ἀλλ’ ἄκουέ μου.
  10. βροτοῖς ἅπασι κατθανεῖν ὀφείλεται,
  11. κοὐκ ἔστι θνητῶν ὅστις ἐξεπίσταται
  12. τὴν αὔριον μέλλουσαν εἰ βιώσεται·
  13. τὸ τῆς τύχης γὰρ ἀφανὲς οἷ προβήσεται,
  14. κἄστ’ οὐ διδακτὸν οὐδ’ ἁλίσκεται τέχνῃ.
  15. ταῦτ’ οὖν ἀκούσας καὶ μαθὼν ἐμοῦ πάρα,
  16. εὔφραινε σαυτόν, πῖνε, τὸν καθ’ ἡμέραν
  17. βίον λογίζου σόν, τὰ δ’ ἄλλα τῆς τύχης.
  18. τίμα δὲ καὶ τὴν πλεῖστον ἡδίστην θεῶν