Alcestis
Euripides
Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. I. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1902.
- ὃς πρῶτα μὲν πενθοῦντα δεσπότην ὁρῶν
- ἐσῆλθε κἀτόλμησ’ ἀμείψασθαι πύλας.
- ἔπειτα δ’ οὔτι σωφρόνως ἐδέξατο
- τὰ προστυχόντα ξένια, συμφορὰν μαθών,
- ἀλλʼ, εἴ τι μὴ φέροιμεν, ὤτρυνεν φέρειν.
- ποτῆρα δ’ ἐν χείρεσσι κίσσινον λαβὼν
- πίνει μελαίνης μητρὸς εὔζωρον μέθυ,
- ἕως ἐθέρμην’ αὐτὸν ἀμφιβᾶσα φλὸξ
- οἴνου· στέφει δὲ κρᾶτα μυρσίνης κλάδοις
- ἄμουσ’ ὑλακτῶν· δισσὰ δ’ ἦν μέλη κλύειν·
- ὃ μὲν γὰρ ᾖδε, τῶν ἐν Ἀδμήτου κακῶν
- οὐδὲν προτιμῶν, οἰκέται δ’ ἐκλαίομεν
- δέσποιναν· ὄμμα δ’ οὐκ ἐδείκνυμεν ξένῳ
- τέγγοντες· Ἄδμητος γὰρ ὧδ’ ἐφίετο.
- καὶ νῦν ἐγὼ μὲν ἐν δόμοισιν ἑστιῶ
- ξένον, πανοῦργον κλῶπα καὶ λῃστήν τινα,
- ἣ δ’ ἐκ δόμων βέβηκεν, οὐδ’ ἐφεσπόμην
- οὐδ’ ἐξέτεινα χεῖρʼ, ἀποιμώζων ἐμὴν
- δέσποιναν, ἣ ’μοὶ πᾶσί τ’ οἰκέταισιν ἦν
- μήτηρ· κακῶν γὰρ μυρίων ἐρρύετο,