Alcestis
Euripides
Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. I. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1902.
- ταὐτὸν γὰρ ἡβῶντ’ ἄνδρα καὶ πρέσβυν θανεῖν;
- ψυχῇ μιᾷ ζῆν, οὐ δυοῖν, ὀφείλομεν.
- καὶ μὴν Διός γε μείζονα ζῴης χρόνον.
- ἀρᾷ γονεῦσιν οὐδὲν ἔκδικον παθών;
- μακροῦ βίου γὰρ ᾐσθόμην ἐρῶντά σε.
- ἀλλ’ οὐ σὺ νεκρὸν ἀντὶ σοῦ τόνδ’ ἐκφέρεις;
- σημεῖα τῆς σῆς, ὦ κάκιστʼ, ἀψυχίας.
- οὔτοι πρὸς ἡμῶν γ’ ὤλετʼ· οὐκ ἐρεῖς τόδε.
- φεῦ· εἴθ’ ἀνδρὸς ἔλθοις τοῦδέ γ’ ἐς χρείαν ποτέ.
- μνήστευε πολλάς, ὡς θάνωσι πλείονες.
- σοὶ τοῦτ’ ὄνειδος· οὐ γὰρ ἤθελες θανεῖν.
- φίλον τὸ φέγγος τοῦτο τοῦ θεοῦ, φίλον.
- κακὸν τὸ λῆμα κοὐκ ἐν ἀνδράσιν τὸ σόν.
- οὐκ ἐγγελᾷς γέροντα βαστάζων νεκρόν.
- θανῇ γε μέντοι δυσκλεής, ὅταν θάνῃς.
- κακῶς ἀκούειν οὐ μέλει θανόντι μοι.
- φεῦ φεῦ· τὸ γῆρας ὡς ἀναιδείας πλέων.
- ἥδ’ οὐκ ἀναιδής· τήνδ’ ἐφηῦρες ἄφρονα.
- ἄπελθε κἀμὲ τόνδ’ ἔα θάψαι νεκρόν.
- ἄπειμι· θάψεις δ’ αὐτὸς ὢν αὐτῆς φονεύς,