Alcestis
Euripides
Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. I. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1902.
- σύνηθες αἰεὶ ταῦτα βαστάζειν ἐμοί.
- καὶ τοῖσδέ γ’ οἴκοις ἐκδίκως προσωφελεῖν.
- φίλου γὰρ ἀνδρὸς συμφοραῖς βαρύνομαι.
- καὶ νοσφιεῖς με τοῦδε δευτέρου νεκροῦ;
- ἀλλ’ οὐδ’ ἐκεῖνον πρὸς βίαν σ’ ἀφειλόμην.
- πῶς οὖν ὑπὲρ γῆς ἐστι κοὐ κάτω χθονός;
- δάμαρτ’ ἀμείψας, ἣν σὺ νῦν ἥκεις μέτα.
- κἀπάξομαί γε νερτέρων ὑπὸ χθόνα.
- λαβὼν ἴθʼ· οὐ γὰρ οἶδ’ ἂν εἰ πείσαιμί σε.
- κτείνειν γ’ ὃν ἂν χρῇ; τοῦτο γὰρ τετάγμεθα.
- οὔκ, ἀλλὰ τοῖς μέλλουσι θάνατον ἐμβαλεῖν.
- ἔχω λόγον δὴ καὶ προθυμίαν σέθεν.
- ἔστ’ οὖν ὅπως Ἄλκηστις ἐς γῆρας μόλοι;
- οὐκ ἔστι· τιμαῖς κἀμὲ τέρπεσθαι δόκει.
- οὔτοι πλέον γ’ ἂν ἢ μίαν ψυχὴν λάβοις.
- νέων φθινόντων μεῖζον ἄρνυμαι γέρας.
- κἂν γραῦς ὄληται, πλουσίως ταφήσεται.
- πρὸς τῶν ἐχόντων, Φοῖβε, τὸν νόμον τίθης.
- πῶς εἶπας; ἀλλ’ ἦ καὶ σοφὸς λέληθας ὤν;
- ὠνοῖντ’ ἂν οἷς πάρεστι γηραιοὺς θανεῖν.