Alcestis
Euripides
Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. I. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1902.
- κορεύματ’ ἐκ τοῦδ’ ἀνδρός, οὗ θνῄσκω πέρι,
- χαῖρʼ· οὐ γὰρ ἐχθαίρω σʼ· ἀπώλεσας δ’ ἐμὲ
- μόνην· προδοῦναι γάρ σ’ ὀκνοῦσα καὶ πόσιν
- θνῄσκω. σὲ δ’ ἄλλη τις γυνὴ κεκτήσεται,
- σώφρων μὲν οὐκ ἂν μᾶλλον, εὐτυχὴς δ’ ἴσως.
- κυνεῖ δὲ προσπίτνουσα, πᾶν δὲ δέμνιον
- ὀφθαλμοτέγκτῳ δεύεται πλημμυρίδι.
- ἐπεὶ δὲ πολλῶν δακρύων εἶχεν κόρον,
- στείχει προνωπὴς ἐκπεσοῦσα δεμνίων,
- καὶ πολλὰ θαλάμων ἐξιοῦσ’ ἐπεστράφη
- κἄρριψεν αὑτὴν αὖθις ἐς κοίτην πάλιν.
- παῖδες δὲ πέπλων μητρὸς ἐξηρτημένοι
- ἔκλαιον· ἣ δὲ λαμβάνουσ’ ἐς ἀγκάλας
- ἠσπάζετ’ ἄλλοτ’ ἄλλον, ὡς θανουμένη.
- πάντες δ’ ἔκλαιον οἰκέται κατὰ στέγας
- δέσποιναν οἰκτίροντες. ἣ δὲ δεξιὰν
- προύτειν’ ἑκάστῳ, κοὔτις ἦν οὕτω κακὸς
- ὃν οὐ προσεῖπε καὶ προσερρήθη πάλιν.
- τοιαῦτ’ ἐν οἴκοις ἐστὶν Ἀδμήτου κακά.
- καὶ κατθανών τἂν ὤλετʼ, ἐκφυγών δ’ ἔχει