Alcestis

Euripides

Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. I. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1902.

  1. σῷζέ νυν, καὶ τὸν Διὸς
  2. φήσεις ποτ’ εἶναι παῖδα γενναῖον ξένον.
  3. βλέψον πρὸς αὐτήν, εἴ τι σῇ δοκεῖ πρέπειν
  4. γυναικί· λύπης δ’ εὐτυχῶν μεθίστασο.
Ἄδμητος
  1. ὦ θεοί, τί λέξω—θαῦμ’ ἀνέλπιστον τόδε—
  2. γυναῖκα λεύσσων τήνδʼ; —ἐμὴν ἐτητύμως;
  3. ἢ κέρτομός με θεοῦ τις ἐκπλήσσει χαρά;
Ἡρακλῆς
  1. οὐκ ἔστιν, ἀλλὰ τήνδ’ ὁρᾷς δάμαρτα σήν.
Ἄδμητος
  1. ὅρα γε μή τι φάσμα νερτέρων τόδ’ ᾖ.
Ἡρακλῆς
  1. οὐ ψυχαγωγὸν τόνδ’ ἐποιήσω ξένον.
Ἄδμητος
  1. ἀλλ’ ἣν ἔθαπτον εἰσορῶ δάμαρτ’ ἐμήν;
Ἡρακλῆς
  1. σάφ’ ἴσθʼ. ἀπιστεῖν δ’ οὔ σε θαυμάζω τύχην.
Ἄδμητος
  1. θίγω, προσείπω ζῶσαν ὡς δάμαρτ’ ἐμήν;
Ἡρακλῆς
  1. πρόσειπʼ. ἔχεις γὰρ πᾶν ὅσονπερ ἤθελες.
Ἄδμητος
  1. ὦ φιλτάτης γυναικὸς ὄμμα καὶ δέμας,